Post-modernist süreç içerisinde güncel sanatta retro-romantik yaklaşımlar

Abstract

Postmodern, ço%ulcu diskurların hakimiyeti sonrası, günümüzde sanat yapıtlarının esinini ya da temellerini sanat tarihsel bir sürece dayandırması sıkça kar#ıla#ılan bir olgudur. Bu durum kimi zaman parodi ve pastiche gibi postmodern stratejilerle alakalıyken zaman zaman da bir yeniden bakı#ı gündeme getirmektedir. Günümüz sanatında kar#ıla#ılan bu vizyonlardan biri de çe#itli sanatsal pratikler için önerilen neo-romantik tanımlamasıdır. Bu tanımlama ise ço%u zaman tarihsel romantizm'e yeniden bir bakı#ı ve tarif etme çabasını da beraberinde getirmektedir. 18.yüzyılın son çeyre%inden itibaren adından bahsedilmeye "Romantizm"in günümüzde ne ifade etti%ini incelemek için dönemin belirli karakter özellikleriyle günümüz arasında çe#itli paralellikler kurulabilir. Aydınlanma sonrası Sanayi Devrimi'nin e#i%inde ortaya çıkan Romantizm hem modenizm'in bir ön- avantgarde yorumu hem de ilk kriti%ini gerçekle#tiren bir diskurlar bütününü de bünyesinde barındırmaktadır. Romantik yönelimler muhafazakar ve onarıcı e%ilimlerden, reformcu, devrimci ve ütopyacı e%ilimlere de%in geni# bir skala içerir. Günümüz kültürüne bakıldı%ında ise özellikle küreselle#en dünyanın ortaya çıkardı%ı bir takım toplumsal ho#nutsuzlukların kar#ılı%ını benzeri yönelimlerde bulmak mümkündür. Romantizm'e bir yeniden yönelim doksanlı yılların ortalarında öncelikle resim medyumunda ifade edilir olmu#tur, ancak bu yönelim zaman zaman anakronizm suçlamalarını da beraber getirmi#tir. Söz konusu e%ilimler bu tartı#malardan sıyrıldı%ında me#ruluk kazanarak 18.yüzyıl romantik do%a vizyonu ve flaneur ve dandy gibi kavramları güncel bir anlamda gündeme getiren pratikler olmu#lardır. Yine de ikibinli yıllarla beraber daha fazla de%inilmeye ba#layan romantik vizyonlar kendilerini küreselle#menin getirdi%i sıkıntılar ve neo-liberal düzen kar#ısında yeniden ütopyacı bir söylem ile de birle#tirmi#lerdir. Bu durumla beraber ifade bulan sanatsal üretimler ise fonksiyonel bir ütopya ve umut dü#üncesinin olanaklılı%ını tartı#maya açma e%ilimini ta#ımaktadırlar. After the domination of the postmodern, pluralist discourses, it's a common fact that a contemporary artwork finds its inspirational bases on art history itself. Whilst it's often concerned with postmodern strategies like parody and pastiche, the situation also brings up a re-view. One of the attitudes, which has encountered the contemporary art, is the characterization of neo-romantic for various art practices. This depiction, frequently undertakes an attempt to illustrate a re-look to historical romanticism. In order to analyse what "Romanticism", -which has been mentioned since the late 18. Century- connotes in the contemporary, several analogies can be established between the epoch's characteristics and the contemporary. Romanticism, which has been emerged after the Enlightment and on the verge of Industrial Revolution, carries out a pre-avatgardist interpretation of Modernism as well as concerning the first criticisim of it. Romantic approaches can be studied in a varied spectrum from the conservatist and reconstructive tendencies to the reformist and utopist bias. Concerning the contemporary culture, it's possible to study similar tendencies in the social discontents in response to globalization. A re-orientation towards Romanticism has been denoted in the mid-90's, particularly for the painting medium, however this terminology sometimes brought up denunciations of anachronism. This attitudes involved, have become legitimized by detaching themselves from such arguments and have become practices that discuss notions such as 18th century's romantic vision of nature, flaneur and dandy in contemporary means. Concerning the 21st century, romantic approaches, which have been mentioned more and more, conjoined themselves with distresses of the globalism and a re-utopist disclosure against the neo-liberal system. Art practices, in the scope of these issues, carries out the tendency to discuss the possibility of functional utopias.