Seramiğin plastik olarak içerdiği kavramların güncel sanat ile ilişkilendirilmesi

Abstract

Sanat 18. yy.dan itibaren başlayan süreçte kendini tanımlamaya ve bu yapının bileşenlerini ayrıştırmaya başlamıştır. Sadece kendisine değil hayata dair her şeye ilişkin bir sorgulamanın yaşandığı bir diyalog süreci söz konusudur. Sanat ve yaşam arasındaki ayırıcı çizginin yaşam lehine ortadan kalkmasıyla biricik ve tikel sanat nesnesinin çözüldüğü geniş çaplı ve kapsamlı bir sorgulamadır bu. Picasso'nun Modernist Dönem'i başlattığı süreçte sanat, doğanın taklidi olmaktan kendi gerçekliğine kavuşur. Bu gerçekliği irdeleyen birçok akım içinde Dadaist Duchamp icadı hazır-nesne hayatın içinden anti-estetik bir saldırı ile yeni bir bakış açısı getirir. Avangardlar'ın formalizmi farklı bir biçimde Minimalizm'in içinde malzeme ve nesnenin hayatın suskun gerçekliği ile buluşsa da sonunda Kavramsal Sanat'ın söylem ağırlık içeriğine teslim olur. Minimalizm öncesi Pop Sanat bir gerçeği tüketim toplumunun hazır-imgesini pazarlamıştır. Ekonomik anlamda gelişmiş toplumların sorunlarına karşı söylemler geliştiren sanat sonunda küresel sermayenin bir sözcüsü olmaktan kurtulamaz. Yine de sanat hiçbir zaman o eski ortak üretim bilincini yakalayamasa da bireysel çabalarla ve disiplinlerarası sanat anlayışını yeni anlatım olanaklarını kullanarak Post-Modern yapının izleyiciyi medya aracılığı ile nasıl tüketim toplumuna dönüştürdüğünü göstermeye çalışmıştır. Ondan önce ise kendi pazarını yıkmaya çalışır. Bazen karşı olduğu medyanın kendi argümanları ile etkin bir saldırıda bulunur ya da kavramlar dünyasının kodlarını ifşa eder. Günümüz sanatının dönemsel olarak ikinci meselesi kimlik sorunlarıdır. Ötekileştirilmiş karşıtlar ile kurulan diyalog/monolog daha çok ayrışmacı bir farkındalık yaratır. İlk bakışta seramik bütün bu yapının oldukça uzağında görünse de yaşam ile sanatın sınırındadır. Tarihsel olarak 1960'lara kadar hep yaşamın içinden bir nesneyken sanatın alanına geçmiştir. Oysa günümüz sanatı tersi bir dönüşün içindedir. Seramik bu bakımdan başlangıcından beri hep hayatın argümanlarına sahiptir. Belki bu tarihsel süreci günümüzün disiplinler arası değerleri ile tekrardan okumak gerekir. İçinde günümüz sanatına hitap edecek pek çok kavram tespit edilecektir. Around the 18th century, a process of self-definition and differentiation began in art. It has been a process through which art has questioned not only itself but also everything that relates to life. It was a comprehensive and wide-scope questioning in which art as a unique and particular object has dissolved with the disappearance of the line separating life and art in favor of life. In the modernist era, art ceases to be the imitation of nature finding its own reality. Among many styles exploring this reality, the ready made invented by Dadaist Duchamp brings a new perspective with an anti-aesthetic attack from within life. Though the formalism of the Avant-garde finds in a peculiar way the silent reality of life within the Minimalist object and material, it eventually submits to the discursive content of the Conceptual art. Before Pop Art, Minimalism has marketed the ready-image of the consumer society. Art developing rhetoric?s against the problems of economically developed countries cannot evade being the representative of the global capital. However, though art cannot again achieve the old collaborative conscious of the former times, it tries to show through individual attempts and using the new means of expression of interdisciplinary approaches, how through the media the postmodernist society has turned the viewer into a consumer. Before that, it tries to subvert its own market. Sometimes it launches effective attacks using the means of the media it opposes, or it reveals the codes of the world of concepts. Another issue dealt with in contemporary art is that of identity. The dialogue/monologue with the other creates mostly a separative consciousness. Though ceramic art seems, prima facie, away from this structure, it exists on the border separating life and art. Historically always an object of use, ceramics poses to the sphere of art around the 1960s as ironically art goes the other way wanting not to be differentiated from the world. In this sense ceramics has always been a part of the world. Perhaps we need to reconsider this historical process from an interdisciplinary perspective so that we can find many concepts that would be of use in contemporary art.