Öz ve akran değerlendirmenin temel iletişim becerileri üzerindeki etkileri

Abstract

Araştırmanın amacı, tıp fakültesi öğrencilerinde temel iletişim becerileri eğitimi programında kullanılan öz ve akran değerlendirme uygulamalarının öğrencilerin temel iletişim becerileri üzerine etkilerini ortaya koymaktır. Araştırmada, hipotezleri test etmek için öntest"“sontest kontrol gruplu deneme modeli kullanılmıştır. Araştırma, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, 2006-2007 öğretim yılı güz döneminde, temel iletişim becerileri dersini alan 79 Dönem I öğrencisi ile yürütülmüştür. Deney grubunda 40, kontrol grubunda 39 öğrenci araştırmada yer almıştır. Deney ve kontrol grubu öğrencileri aynı temel iletişim becerileri eğitimine katılmışlardır. Her iki grupta da öntest, sontest uygulanmış ve İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır. Deney grubu öğrencileri denel işlem olarak öz ve akran değerlendirmelerini kullanmışlardır. Deney grubundaki öğrencilere, uygulama sürecine ilişkin geribildirimlerini almak için nitel sorulardan oluşan bir anket uygulanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, öz ve akran değerlendirmelerinin öğrencilerin temel iletişim becerilerine etkisini araştırmak için, deney ve kontrol grubundaki öğrencilerin ön ve son ölçümlerdeki başarı puanları arasındaki ilişkiyi araştırmak amacıyla tekrarlı ölçümler için iki yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Öz ve akran değerlendirmeleri arasındaki uyum, öz ve akran değerlendirmeleri ile temel iletişim becerileri başarısı arasındaki uyum pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı analizi ile incelenmiştir. Öz ve akran değerlendirmeleri arasındaki farkın çözümlenmesinde bağımlı gruplarda t test kullanılmıştır. Öğrencilerin İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeği'nden aldıkları puanlar arası ilişkiler, tekrarlı ölçümler için iki yönlü varyans analizi ile incelenmiştir. Öğrencilerin temel iletişim becerilerini değerlendirmek amacı ile yapılan ön ve son ölçümlerden elde edilen sonuçlardaæ hem deney hem de kontrol grubundaki öğrencilerin temel iletişim becerilerinde son ölçümlerden elde ettikleri başarı puanlarının ön ölçümdeki puanlarından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde artmış olduğu saptanmıştır (F: 251,57æ p Öz ve akran değerlendirme puanları arasında p=0,001 düzeyinde (r: 0,525) anlamlı ilişki olduğu, anlamlı farklılık bulunmadığı görülmüştür. Öz değerlendirme ile son ölçüm sonuçları arasında ve akran değerlendirme ile son ölçüm sonuçları arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır. Nitel sorulara verilen yanıtlar incelendiğinde öğrencilerin büyük çoğunluğunun öz ve akran değerlendirme uygulamalarına olumlu yaklaştıkları, yararlı buldukları, kendilerini ve birbirlerini anlama açısından katkısını vurguladıkları görülmüştür. Sonuç olarak, temel iletişim becerileri eğitiminde öz ve akran değerlendirme uygulamalarının kullanılmasının öğrencilerin temel iletişim becerilerindeki başarılarını artırdığı saptanmıştır. Anahtar sözcükler: özdeğerlendirme, akran değerlendirme, temel iletişim becerileri, grup dinamikleri, tıp eğitimi The purpose of the research is to argue the effects of self-assessment and peer-assessment used in the basic communication skills educational program on basic communication skills. In order to test the hypotheses, a pre-test and post-test model with control group was used. The research was carried out with Year I students attending the basic communication skills educational program in the first term of 2006-2007 academic year at Dokuz Eylul University School of Medicine. There was 40 students in the experimental group and 39 students in the control group. Students in the experimental and control groups participated in the basic communication skills education program. In both groups, pre-test and post-test were applied and Basic Communication Skills Scale was used. The students in the experimental group used self- and peer-assessment as experimental transaction. A survey, composed of qualitative questions, was administrated to the students in experimental group in order to receive their feedback related to the application process. To investigate the effect of self- and peer-assessment on students' basic communication skills, experimental and control group pre- and posttest achievement scores' were analysed by using two-way variance analysis for repeated measurements. The relation between self-assessment and peer assessment, self- and peer-assessment and basic communication skills achievement scores were analyzed by Pearson product moment correlation coefficient. Paired samples t-test was used for the comparison of self-assessment and peer-assessment scores. The interrelation between the students' scores obtained from the communication skills evaluation scale was analyzed by two-way variance analysis for repeated measurements. To evaluate the students' basic communication skills, pre-and post-test was used and the scores obtained from these tests showed that both experimental and control groups' post-test achievement scores were significantly higher than pre-test scores (F: 251.57, p There was a meaningful correlation between self-assessment and peer-assessment average scores (p=0,001æ r: 0,525)æ and no significant difference was found between these average scores. There was no meaningful correlation between self-assessment scores and post-test scoresæ peer-assessment scores and post-test scores. Most of the students' views on self- and peer-assessment practice was positive, they found this practice useful, and they think that it would be helpful in understanding themselves and each other. In conclusion, it was found that using self- and peer-assessment practice in basic communication skills training increases the achievement of students' basic communication skills. Key words: self-assessment, peer-assessment, basic communication skills, group dynamics, medical education