Abstract:
Ethnic identification of Dom people in Diyarbakir, a southeastern city of Turkey is quite different from Romani people in the western sides of Turkey. They identify themselves with Domness in contrast with most Romani people generally being reluctant to identify themselves as Romanis and standing close to identification with Turkishness. Moreover, they speak Domari as their mother tongue, opposed to relatively rare usage of Romani in Turkey. My paper explores their ethnic identification in relation to their social exclusion. Thus their ethnic identification does not only reveal their ethnic belonging but also the degree of their exclusion in relation with their sociopolitical environment Türkiye'nin güneydoğu şehri olan Diyarbakır'daki Dom halkının etnik kimlik tanımlaması, ülkenin batı kısmındaki Roman halkından oldukça farklılıklar göstermektedir. Roman kimliğiyle özdeşim kurmaktan çekinen ve kendilerini Türk kimliğiyle özdeşleştiren pek çok Roman'dan farklı olarak Domlar, Domluk üzerinden özdeşim kurmaktadırlar. Bununla beraber, Roman dilinin Türkiye'de nadir kullanılmasına karşın Domlar Domca dilini anadilleri olarak konuşmaktadırlar. Bu makale, Dom'ların toplumsal dışlanmalarına bağlı olarak kurdukları etnik kimlik tanımlamalarını incelemektedir. Bu şekilde kurulan etnik tanımlamaları sadece etnik bağlarının değil sosyo-politik çevreleriyle bağlantılı olarak toplumsal dışlanmalarının boyutunu da ortaya koymaktadır
