Denizel çelik-kompozit yapıların optimizasyonu

Abstract

Gemi yapılarını hafifletmek ve bu yolla gerek gemi stabilitesinde iyileştirmeler yapmak, gerekse hafifletilen yükün yerine işleve uygun donanım ekleyerek işlevselliği arttırmak, işletme ömrü ve maliyetlerinde iyileştirmelere gidebilmek, ayrıca denizel çevrenin aşındırıcı etkisine karşı koruma sağlamak amaçlarıyla Elyaf Takviyeli Polimer malzemeden üst yapıların yapımı yaygınlaşmaktadır. Gemi inşaatı endüstrisi için son derece önemli ve güncel olan bu uygulamalara katkıda bulunmak amacındaki bu deneysel çalışma, nitelikleri oldukça farklı iki malzeme olarak çelik ve ETP'nin birleşiminin performansı konusuna eğilmektedir. İki farklı malzemenin birleşiminin güvenirliğini değerlendirebilmek için, katmanlararası zafiyetin oluştuğu arayüzeydeki kırılma hasarı üzerinde çalışmak gerekecektir. Bu nedenle çalışmada, gemi inşa çeliği ile reçine olarak kullanımı yaygınlaşan epoksi temelli ve E-cam elyafından oluşan kompozitin birleşiminin Mode I, Mode II ve tek karşılıklı yapıştırmalı bağlantılarda kesme yükleme koşulları altındaki performansları ölçülmüştür. Performans ölçütü olarak alınan gerinme enerjisi bağlamında üç ayrı yükleme koşulunda, SA0 (işlem görmemiş yüzey), SA1 ve SA2.5 boyutlarındaki üç adet çelik yüzey pürüzlüğü, iki farklı üreticinin ürünü olan epoksiler için hesaplanmıştır. Deneysel hataları en aza indirgemek amacıyla da her sistemden beş adet numune teste tabi tutulmak suretiyle toplam 90 numune için deneyler gerçekleştirilmiştir. Bu testlerin ve hesaplamaların sonuçlarından yola çıkarak, ? Çelik malzemenin yüzey pürüzlülüğünün çelik-kompozit bileşik yapıların iki farklı malzemenin arayüzeyi ayrışma hasarını ve hasar toleransını önemli ölçüde etkileyen bir parametre olduğu, ? Deneylerden epoksilerin kalitesini ölçmek amacıyla da yararlanılabileceği, ? Katmanlama reçinesindeki performans düşüklüğünün yüzey toleranslı astarlarla ekonomik bir şekilde iyileştirilebileceği, ? Mode I verilerinin işlenmesinde Alan Yöntemi'nin Modifiye Edilmiş Kiriş Kuramı Yöntemi'ne göre daha iyi sonuçlar verdiği, ? Mode II deneylerinin çelik-ETP bağlantılarının performansının değerlendirilmesinde, malzemelerin davranış ve niteliklerinde farklılıklar nedeniyle yeterli düzeyde aydınlatıcı olamadığı, ? Mode II yerine tek karşılıklı yapıştırmalı bağlantılara uygulanan çekme deneyinin anılan bağlantıların performans analizinde pratik bir yöntem olduğu sonuçlarına varılmıştır. To improve stability and functionality of a ship by reducing and re-distributing its weights, to make management of ship much more cost-effective, to protect its hull form the harmful impacts of marine environment, constructing steel ship?s superstructure by using Fibre Reinforced Polymer based composites (FRP) has been found very wide application area in today?s shipbuilding industry. This experimental study aiming to contribute the related efforts which the industry pays a lot of importance has been focused on the bonding performance of two materials which have very different properties: steel and FRP. To determine the reliability of bonding of these two materials, it is necessary to study on the fracture failure mechanism on the interface of the related materials. Considering this very critical failure for laminated materials, E-glass/epoxy composites and shipbuilding steel bonding?s performance has been measured under Mode I, Mode II and single-lap adhesively bonded joints? tensile loading conditions as the case studies. Strain energies as the measures of the performance have been calculated under three different loading conditions, for three roughness values of steel surface namely SA0, SA1 and SA2.5 and for two epoxy products of different producers. To minimize test errors, five specimens for each system have been produced. So, totally 90 tests have been performed. From the results obtained from the tests and the calculations, it has been concluded that: ? The surface roughness of steel has a significant effect on the bonding performance of such kind of materials combination. ? These tests can be used as a quality assurance tools for epoxy products., ? The strength of interfaces under shear loads (Mode II) are much more higher than which under tensile loads (Mode I). ? The performance of the resin can be improved by using the undercoat materials in an economical way. ? For the reduction of Mode I data, Area Method is much more advisable than Modified Beam Theory Method. ? To evaluate steel ? FRP adhesive joints? performance Mode II test could not be found adequately useful because of the differentiation of the related materials? properties and behaviors. ? Instead of Mode II test, tensile test for single lap adhesive joints has been concluded as a practical way to determine an deven to optimize steel ? FRP bondings.