Photocharacterization of some chromoionophore structures with fiber optics for sensing purposes

Abstract

Bu çalışmanın birinci bölümünde, yeni sentezlenen bir indikator olan 4-{(1E, 3E)-3-[(4-klorofenil)imino]-1-propenil}-N,N-dimetilanilin (CPIPA) kullanılarak orijinal Hg(II) sensörü geliştirilmeye çalışıldı. CPIPA çeşitli çözelti ortamlarında ve iyonik sıvıların içerisinde spektrofotometrik olarak karakterize edildi. Boyanın pH'a ve çözünmüş civaya olan spektral yanıtları değerlendirildi. Boya ile ağır metal arasındaki oluşması muhtemel kompleksin stokiyometrisi belirlendi. .Ayrıca spektral yanıtın zamana bağımlı olarak değişimi incelendi. İkinci bölümde ise, orijinal Al3+ sensörü geliştirilmeye çalışıldı. Al3+'e seçimli organik floroiyonofor, N-N'-bis (2-hydroxybenzylidene)-ethane-1,2-diamine (Y1), farklı çözücülerde (diklorometan, tetrahidrofuran, toluen ve etanol) ve çeşitli tampon çözelti ortamlarında, absorpsiyon ve emisyon spektroskopisi kullanılarak araştırıldı. Tüm sensör tasarımlarında, sensör yanıtı, floroiyonoforun metal katyonuyla oluşturabileceği muhtemel kompleksin stokiyometrisi, rejenere edilebilirliği, tayin limiti, doğrusal çalışma aralığı ve tekrarlanabilirlik özellikleri belirlendi. In the first part of this work, original Hg(II) sensor was tried to be developed by making use of 4-{ (1E, 3E)-3-[(4- chloro-phenyl )imino]-1-propenyl}-N,N-dimetilanilin (CPIPA), a newly synthesized indicator dye. CPIPA, was spectrophotometrically characterized in various solvents and ionic liquids. Spectral response of dye to dissolved mercury and pH and was considered. The complex stoichiometry between dye and heavy metal was defined. In addition to that, the transformation of spectral response by time was studied. In the second part, an original Al3+ probe was tried to be developed. Organic fluoroionophore; N-N'-bis (2-hydroxybenzylidene)-ethane-1,2-diamine (Y1), was studied in various solvents (dichlorometan, tetrahydrofurane, toluen and ethanol) by using absorption and emission spectroscopy. In all sensor designs, sensor response, stoichiometry of possible complex between the fluoroionophore and metal cation, possibility of regeneration, detection limit, linear working range and repeatability were defined by using absorption and emission based spectrophotometric techniques.