Abstract:
İzmir, Osmanlı son döneminde devletin en önemli ekonomik merkezlerinden biri haline gelirken, aynı zamanda uygulanan emperyalist yöntemlerin de en çarpıcı izlerini taşıyan bir kent görünümündeydi. Doğal kaynaklar açısından zengin bir bölgenin dışa açılan kapısı konumunda bulunan İzmir, giderek önem kazanan bir ticaret merkezi haline gelmişti. Bu gelişimde, bölgenin geleneksel tarım ürünleri olan incir, üzüm, pamuk, afyon, zeytin haşhaş ve pamuk önemli bir yere sahiptir. Uzun süren savaş yıllarının ardından Osmanlı Devleti, Türkiye Cumhuriyeti'ne enkaz haline gelmiş bir tarım ülkesi bıraktı. Savaşların olumsuz koşulları içinde üretim düşmüş, genç nüfus savaşlarda ölmüş, iş hayvanları başta olmak üzere geri durumdaki tarım araçlarının önemli bir bölümü yitirilmişti. Ülkenin çoğunluğu köylü nüfustan oluşmasına rağmen tarım ürünlerinin önemli bir kısmı ithal edilir hale gelmişti. Tarımda eski yöntemlerin kullanılması da tarımsal üretimin düşük olmasına neden oluyordu. Bunların yanında ulaşım ağının gelişmemiş olmasının da etkisiyle ülkenin bir bölgesinde kıtlık yaşanırken bir başka bölgesinde üretici ürününü pazara ulaştıramadığı için yakmak zorunda kalıyordu. İzmir İktisat Kongresi'nden 1929 Dünya Ekonomik Bunalımına kadarki süreçte İzmir'de tarım sıkıntılara rağmen dirilmeye çalışan bir sektör konumundaydı. Coastal towns have had significant responsibilities in Ottoman Empire while starting and developing of National Economy period. While examining the structure of the economy of the Ottoman Empire's coastal townsæ the acceleration of the transformation devoted to half-colonialism may be determined. After second half of the 19th century, the domestically wholesale of export products have been controlled by foreigners and the trade functions about importation remained as a monopole of domestic non-muslims. Additionally, foreign trade, sea and railroad transportation, harbor and docks, financial and insurance companies were fully in the control of foreign capital owners. İzmir, which is one of the most important coastal towns of East Mediterranean and its hinterland, was composing one of the best models about this subject. After the long everlasting war years, Ottoman Empire left a devastated agriculture country to Turkish Republic. The productivity has been decreased within the damaging situations of war, the young population has been died and, crucial part of agricultural tools especially the animals that are used in agricultural activities were lost. Although the majority of country was composed of rural population, the significant rate of agricultural products was being imported. The use of old techniques in agriculture was also causing low productivity. With the effect of undeveloped network of transportation, although in one part of country the farmers were obliged to burn the products because they couldn't supply it to the bazaaræ another part of country was living with famine. The agriculture in İzmir between Economic Congress of İzmir and World Economic Depression in 1929 was a sector that was trying to gain its buoyancy despite of the troubles.
