Abstract:
Amaç: Tip 1 diyabetli çocuklarda erken böbrek hasarını saptayabilmek için mikroalbüminüri dışında göstergelere gereksinim duyulmaktadır. Bu çalışmada, normotansif ve normoalbüminürik tip 1 diyabetli hastalarda böbrek hasarını göstermede nötrofil jelatinaz ilişkili lipokalin'in (NGAL) yerinin araştırılması ve NGAL ile klinik ve laboratuvar değişkenler arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlandı.\r\nYöntem: Tip 1 diyabetli 46 adölesan [E/K: 24/22; ortanca yaş 14,5 (12,2-16), diyabet süresi 4,8 yıl (2,6-6,7), HbA1c %7,9 (7,2-9,2)] ve 21 kontrol olgusu [E/K: 7/14; ortanca yaş 14,8 (13,6-15,5)] klinik, (idrar ve plazma NGAL dahil) laboratuvar ve ambulatuvar kan basıncı ölçümü (ABPM) parametreleri açısından karşılaştırıldı. Tip 1 diyabetli olgular, NGAL düzeylerinin çalışma parametreleri ile ek analiz yapılmak üzere yüksek normal albüminüri, uzun dönem HbA1c değerinin %8,2'den yüksek olması, diyabet süresinin beş yıl ve üstünde olması, ABPM ile hipertansiyon varlığı ve kan basıncında gece düşüşünün yetersiz olmasına göre alt gruplara ayrıldı.\r\nBulgular: Diyabetli olgularda ortanca kan ve idrar glukozu, HbA1c, spot idrar NGAL/kreatinin oranı [13,2 (8,3-43,1)'e karşı 4,8 (2,9-20,2), p=0,015], gündüz sistolik ve diyastolik kan basıncı SDS ve yükü daha yüksek bulundu. İdrar NGAL düzeyleri ile albümin/kreatinin oranı arasında (r=0,452, p=0,002), plazma NGAL düzeyleri ile gece sistolik kan basıncı yükü arasında (r=0,309, p=0,037) korelasyon saptandı. Yüksek normal albüminüri grubunda (n=6) düşük normal albüminüri grubuna (n=40) göre daha yüksek ortanca idrar NGAL [48,7 ng/mL (27,9-149,1)'ye karşı 11,2 ng/mL (6-23,4), p=0,004] ve idrar NGAL/kreatinin [39,3 ng/mg (21,1-126,3)'e karşı 11,8 ng/mg (6,3-40,9), p=0,03] değerleri olması dışında alt grup karşılaştırmaları benzer NGAL düzeyleri ile sonuçlandı.\r\nSonuç: Normoalbüminürik ve normotansif tip 1 diyabetli adölesanlarda saptanan idrar NGAL seviyeleri erken dönem böbrek hasarını göstermektedir. Artmış NGAL düzeylerinin ileride gelişecek diyabetik komplikasyonlar açısından öneminin araştırılması gerekmektedir. \r\n\r\nObjective: Biomarkers other than microalbuminuria are needed to detect early kidney injury in children with type 1 diabetes. Here, we aimed to determine the place of neutrophil-gelatinase associated lipocalin (NGAL) in detecting diabetic kidney injury in normoalbuminuric and normotensive adolescents with type 1 diabetes and to assess the relationship between NGAL and clinical and laboratory variables.\r\nMethods: Forty six adolescents with type 1 diabetes [M/F: 24/22; median age 14.5 years (12.2-16), diabetes duration 4.8 years (2.6-6.7), HbA1c 7.9% (7.2-9.2)] and 21 control cases [M/F: 7/14; median age 14.8 years (13.6-15.5)] were compared regarding clinical, laboratory (including urine and plasma NGAL), and ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) variables. According to risk factors including high-normal albuminuria, long-term HbA1c>8.2%, diabetes duration ≥5 years, hypertension detected by ABPM, and nondipping, type 1 diabetics were divided into subgroups allowing further assessment of association of NGAL levels with study variables.\r\nResults: Median blood and urine glucose, HbA1c, spot urine NGAL/creatinine ratio [13.2 (8.3-43.1) vs. 4.8 (2.9-20.2), p=0.015], and daytime systolic and diastolic blood pressure (BP) SD score and BP loads were found higher in diabetics. Urine NGAL levels were found to be correlated with albumin/creatinine ratio (r=0.452, p=0.002) while plasma NGAL levels were correlated with nighttime systolic BP load (r=0.309, p=0.037). Subgroup analyses showed similar NGAL levels except higher median urine NGAL levels [48.7 ng/mL (27.9-149.1) vs. 11.2 ng/mL (6-23.4), p=0.004] and urine NGAL/creatinine ratio [39.3 ng/mg (21.1-126.3) vs. 11.8 ng/mg (6.3-40.9), p=0.03] in diabetics with high-normal albuminuria (n=6) compared to those of patients with low-normal albuminuria (n=40).\r\nConclusion: Urine NGAL levels indicate early kidney injury in normoalbuminuric and normotensive adolescents with type 1 diabetes. The importance of elevated NGAL levels needs to be evaluated for future development of diabetic complications