Akut ve kronik optik nevritli hastalarda görsel sistemin difüzyon tensor görüntüleme tekniği ile incelenmesi ve diğer inceleme yöntemleriyle uygunluğunun değerlendirilmesi

Abstract

Amaç Son yıllarda yapılan çalışmalarda difüzyon tensor görüntüleme'nin(DTG), optik nevrit(ON) ve multipl skleroz(MS)'un patofizyolojisini daha iyi kavramamızı sağlayabileceği bildirilmiştir. Bu çalışmada, akut ve kronik ON?li hastalarda ON tanısında ve takibinde kullanılan farklı yöntemlerle afferent görme yollarının ayrıntılı bir şekilde incelenmesi, gruplar arasında farklı yöntemlerle saptanan bulguların değerlendirilmesi, DTG?nin diğer inceleme yöntemlerine üstünlüğünün ve bu yöntemlerle korelasyonlarının değerlendirilerek klinik pratikte sağlayabileceği yararların ve patofizyolojik sürecin anlaşılmasına yapacağı katkıların değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem Bu çalışmada, toplam 26 hasta (17 gözde akut ON, 20 gözde kronik ON, 15 göz sağlam) ve 13 sağlıklı kontrol, farklı inceleme yöntemleri(nörooftalmolojik değerlendirme, görsel uyarılmış potansiyeller/GUP, optik koherans tomografi/OKT, orbital ve beyin MRG, difüzyon tensor görüntüleme/DTG) ile değerlendirilmiştir. Bulgular Difüzyon tensor görüntüleme incelemelerinde, optik sinirlerden ölçülen fraksiyonel anizotropi(FA) değerlerinde akut ve kronik ON'li hastalarda, kontrollere göre anlamlı olarak azalma(p<0,05), mean diffüzyon(MD) değerlerinde ise artma saptandı(p<0,05). Hasta ve sağlıklı gruplarda ölçülen optik kiyazma FA değerleri arasında anlamlı fark saptanmazken(p>0,05), MD değerleri hasta grupta artmış bulundu(p<0,05). Optik traktuslardan ölçülen FA değerleri hasta grupta kontrol grubuna göre azalmış(p<0,05), MD değerleriyse artmış saptanmıştır(p<0,05). Retinal sinir lifi tabakası(RSLT) kalınlıkları, P100 amplitud ve latansları ve görme keskinlikleri(GK) hasta ve kontrol grupları arasında anlamlı olarak farklı saptanmıştır(p<0,01). Orbita MRG?lerinde ON acısından anlamlı patoloji saptanan grupta, normallere gore FA değerleri (p<0,05), RSLT kalınlıkları(p<0,05), görme keskinlikleri(p<0,01) ve P100 amplitudlerinde(p<0,05) azalma, MD değerlerinde artma (p<0,01) saptanmıştır. Akut ON?li grupta FA değerleri, P100 latansında uzama ve RSLT kalınlığındaki azalma ile(p<0,05), MD değerleri ise, RSLT kalınlığı ve GK?de azalmayla(p<0,05) korele saptanmıştır. Kronik ON?li grupta FA?daki azalma ile MD artışı ve GK?deki azalma korele(p<0,05) bulunmuştur. Kronik ON?li grupta ayrıca MD değerleriyle P100 amplitudleri ve GK korele bulunmuştur(p<0,05). Çalışmamızda klinik olarak ON olduğu gösterilmiş olan gözlerde yapılan GUP incelemesinde %97 OKT incelemesinde %72, DTG incelemesinde %62, orbita MRG?de %48 oranında anormallik saptandı. Hasta grubun etkilenmemiş gözlerinde anormallik saptanma oranı GUP incelemesinde %46, OKT incelemesinde %13, DTG incelemesinde %26?sında saptanırken orbita MRG?de bu gözlerde anormallik saptanmadı. Sonuç Optik nevritli hastalarda optik sinirlerden ölçülen MD ve FA değerlerindeki anormalik, optik kiyazma ve optik traktuslara göre daha belirgin saptanmıştır. Ayrıca demiyelinizasyon ve aksonal kaybın daha fazla olduğu kronik optik nöritli hastalarda MD değerlerindeki artış ve FA değerlerindeki azalma daha belirgindir. Çalışmamızın sonuçları DTG ile yapılan ölçümlerin vizüel dizabilite ve doku hasarı ile korele olduğunu göstermektedir. DTG bulgularının orbital MRG verileri ile uyumluluğu, DTG?nin, sensitivitesi görece düşük ancak spesifitesi yüksek orbital MRG icin bir alternatif olabileceğini düşündürmüştür. Çalışmamızda özellikle kraniyal MRG?de normal olarak izlenen bölgelerde de FA azalması ve MD artışı gözlenmiştir. Bu bulgu ON?li hastalarda konvansiyonel ve orbita MRG ile gösterilemeyen etkilenmelerin DTG ile gösterebileceğini işaret etmektedir. Çalışmamızda elde edilen sonuçlar DTG?den klinik pratikte yararlanılabileceğini düşündürmektedir. Ayrıca DTG?nin hastalıkta patolojik sürecinin anlaşılmasına ve hastalığa bakış açımızın gelişmesine katkılar sağlayabileceği kanısına varılmıştır. Introduction And Purpose Assessment of the afferent visual pathway using clinical, imaging and electrophysiological methods provides insights into the pathophysiology of MS. In the present study we aim to investigate diffusion tensor imaging(DTI) evaluatıons of visual pathways in patients wıth acute and chronic optic neuritis and assessıng to superiority to other evaluation techniques Subjects and Methods In the present study, we performed DTI in total 26 patients and 12 healthy control subjects. The patients have acute episode of ON in 17 eyes, chronic ON in 20 eyes and 15 unaffected eyes ,based on clinical features. In addition,visual afferent system was evaluated with neuro-opthalmological examinations, OCT, VEP, orbital and cranial MRI in all participants in the study . Moreover in the study we investigated the correlation between applied methods. Results The mean of the measured values of fractional anisotropy (FA) in optic nerve was found to be significantly lower in the patients with acute optic neuritis (p<0.05) and cronic optic neuritis(p<0,05) The average values of mean diffusivity(MD) in patients with acute and chronic optic neuritis were significantly increased compared to unaffected eyes of patients and healthy controls (p<0.05). Peripapillary retinal nerve fiber layer thickness(RNLFT), P100 amplitude and latency measurements and visual acuity was significantly different between groups(P <0.01). The eyes with abnormal orbita MRI findings have statisticaly significant decrease in FA (p< 0.05), increase in MD (p <0.01), prolongation of P100 latency (p <0.01) and decrease P100 amplitude (p<0.05), decrease in RNLFT (p < 0.05) and visual acuity (p <0.01) compared to normal eyes. Mean values of FA measured in optic tract was significantly decreased (p<0,05) and MD significantly was increased (p<0.05) between groups. The mean of the measured values of fractional anisotropy (FA) in optic nerves was correlated with prolongation of P100 latency and decrease in RNLFT.(p<0.05) in the patients with acute optic neuritis. Furthermore mean MD value was correlated with RNLFT, visual acuity(p<0.05) and P100 latency,RNLFT was correlated with visual acuity in the patients with acute optic neuritis. The mean of the measured values of FA was correlated with mean MD value and visual acuity(p<0.05), the mean MD value was correlated with mean P100 amplitude and visual acuity in the patients with cronic optic neuritis.(p<0.05) The mean FA and MD values was found to be correlated in the normal controls.(p<0.05) Conclusion Briefly, the most severe abnormalities for MD and FA in DTI have been seen in the optic nerve compared to chiasm and optic tract abnormalities. Furthermore, the eyes of chronic optic neuritis having more demyelination,gliosis and axonal loss have shown more increase MD values and decrease FA values than the others. MD and FA values of DTI, P100 latencies of VEP, RNLFT in OCT, visual acuity and colour vision all of them were very significantly different between the groups. Our results have suggested that DTI derived measurements correlate with visual disability and tissue injury and then it is important from a clinical point of view and understanding of pathological processes.