Yöneticilerin sosyal zeka seviyelerinin çalışanların iş doyumuna etkisi

Abstract

Bu çalışma, amacını destekleyen literatür ve yöntemlerden yararlanılarak yöneticilerin sosyal zeka seviyesi ve çalışanların iş doyumu arasındaki ilişkiyi incelemek üzere tasarlanmış bir tez çalışmasıdır. Betimsel nitelikteki ilişkisel tarama modelinde yapılan araştırmanın evrenini İzmir Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü ve bağlı Merkez Müdürlüklerindeki yöneticiler ve çalışanlar oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini 148 yönetici 1275 çalışan içinden kolayda örneklem yöntemiyle yansız olarak seçilmiş 68 yönetici 345 çalışan oluşturmaktadır. 68 yönetici ve 345 çalışan tarafından doldurulan toplam 415 soru formu geri dönmüş ve analize dahil edilmiştir. Verilerin analizinde güvenilirlik analizi, faktör analizi, doğrulayıcı faktör analizi, frekans analizi, tek örneklem için t- testi, bağlantısız örneklemler için t- testi, tek yönlü varyans analizi, korelasyon analizi ve çoklu regresyon analizi gibi analiz yöntemleri kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre; yöneticiler sosyal zeka yetenekleri bakımından kendilerini orta düzeyin biraz üstünde yeterli görürken çalışanlar tarafından orta düzeyde yeterli olarak değerlendirmişlerdir. İş doyumu ve yönetici sosyal zekası arasındaki ilişkiyi gösteren korelasyon ve regresyon analizi sonuçlarına göre sosyal zekanın sosyal bilgi süreci ve sosyal farkındalık boyutu tüm iş doyumu boyutları üzerinde etki göstermektedir. Sosyal zekanın sosyal beceri boyutunun, iş doyumunun yönetim tarzı boyutu dışında diğer iş doyumu boyutları üzerine etkisi saptanmamıştır. Sosyal zekanın sosyal bilgi süreci ve sosyal farkındalık boyutlarının, iş doyumunun iş kazanımları alt boyutuyla negatif yönde anlamlı bir ilişki gösterdiği tespit edilmiştir. Analizlere göre iş doyumunun yönetim tarzı alt boyutu sosyal zekadan en çok etkilenen iş doyumu boyutudur. Çalışanların iş doyumları orta düzeyin biraz altında saptanmıştır. Ancak çalışanlar orta düzeydeki iş doyumları içinde en yüksek iş doyumunu yönetim tarzı boyutundan sağlarken en düşük iş doyumunu iş kazanımları ve çalışma koşulları boyutundan almaktadırlar. Sonuç olarak; Çalışanlar yöneticilerinin sosyal zekasını orta düzeyde yeterli bulmaktadır. İş doyumları ise orta düzeyin biraz altında olarak saptanmıştır. Çalışanların iş doyumları üzerinde yöneticilerin sosyal bilgi süreci ve sosyal farkındalık boyutları etki göstermekte sosyal beceri boyutu etki göstermemektedir. This study was designed to investigate the relationship between the social intelligence levels of managers and the job satisfaction of the employees. The relational scanning model was used in this descriptive study. The population of the study consisted of the managers and employees who worked under the umbrella of the Izmir Provincial Social Security Directorate and the related central directorates. The sampling group of the study was comprised of 68 managers and 345 employees chosen with convenience sampling method out of 146 managers and 1275 employees. 415 survey forms completed by 68 managers and 345 employees were taken into analysing process. Such analysing methods as reliability analysis, factor analysis, frequency analysis, confirmatory factor analysis, t- test for one sample and t- test for incoherent samples, one-way variance analysis, correlation analysis and multiple regression analysis were used in analysing data. According to the findings obtained in the study, it was found that while the managers thought that they had a bit over the medium level of social intelligence level in terms of sufficiency, the employees rated them as the ones with medium levels. The results of the correlation and regression analysing into the relationship between the job satisfaction and the managers? social intelligence levels suggest that the social information process and social awareness, which are the parts of social intelligence, are effective on all the dimensions of job satisfaction. Another finding of the study is that the social skill dimension of social intelligence had no effect on job satisfaction dimensions except for its management style dimension. The analysing results revealed that the management style dimension of job satisfaction is affected by social intelligence at the highest level. As for the job satisfaction level of the employees, it was found that the employees? satisfaction levels were a bit lower than the medium. Another finding was that the employees achieved the highest job satisfaction level at the management style dimension while they had the lowest satisfaction level at the dimensions of job gaining and working conditions. To sum up, it can be concluded that the employees found the social intelligence levels of their managers at medium level in terms of sufficiency. As for their job satisfaction levels, it was found that they had a bit lower job satisfaction levels than the medium. In addition, the social information process and social awareness levels of managers were found to be effective on the employee?s job satisfaction while social skills dimension wasn?t effective on it