İnme hastalarında tek taraflı görsel ihmalin fonksiyonel düzeye ve rehabilitasyon sonuçlarına etkisi

Abstract

Amaç: Tek taraflı görsel ihmal (TGİ), inme hastalarında lezyonun kontralateraline uygulanan anlamlı bir vizüel uyarana cevap verememe, bu bölgeye oryante olamama olarak kendini gösterir. Bu çalışmanın amaçları, TGİ'si olan inme hastalarında 12 haftalık özelleşmiş gözetimli ve ev egzersiz eğitim programının fonksiyonel düzeye ve rehabilitasyon sonuçlarına etkilerini araştırmak ve iki grupta egzersizin bir yıllık sonuçlarını karşılaştırmaktır. Yöntem: Hastalar, kart çekme sistemi ile 12 haftalık fizyoterapi programı alacak iki gruba randomize edildi. Gözetimli egzersiz grubu (n=10), haftada üç gün fizyoterapist eşliğinde standardize egzersiz programına katıldı. Ev egzersiz grubuna (n=10) yazılı egzersiz programı verildi ve hastalar, fizyoterapist tarafından tedavi süresince yapılan haftalık telefon kontrolleri ile egzersiz yapmaları için motive edildi. Hastaların yeresizlikleri [Barthel İndeksi (Bİ)], mobilite düzeyleri [Rivermead Mobilite İndeksi (RMI)], postüral düzgünlükleri [Postural Assessment for Stroke Scale (PASS)], dengeleri [Berg Denge Ölçeği (BDÖ)] ve günlük yaşam aktivitelerindeki ihmal şiddetleri [Catherine Bergego Ölçeği (CBÖ)] tedavi öncesinde, 3. ayda ve birinci yıl kontrollerinde değerlendirildi. Bulgular: Çalışmanın başlangıcında, iki grup arasında demografik özellikler ve değişkenler açısından fark yoktu. İki grupta da BI, PASS, RMI, BDÖ ve CBÖ değerleri 3.ay ve 1.yıl kontrollerinde istatistiksel olarak anlamlı düzeyde arttı. Klinik değişkenler arasındaki farkın grup veya zaman etkisinden kaynaklandığını saptamak amacıyla yapılan ANOVA analizinde, gruplar arası istatistiksel anlamlılık saptanamazken, zaman etkisi BI, PASS, RMI, BDÖ ve CBÖ puanları için anlamlı bulundu (p Sonuç: TGİ temel alınarak oluşturulan egzersiz programlarının fizyoterapist gözetimli veya ev programı olarak verilmesi, sonuçlar açısından benzer etkiler ortaya çıkarmıştır. Bu kazanımların kalıcı olması için düzenli kontrollerin yapılması gerekmektedir. Objective: Unilateral visual neglect (UVN) is a clinical syndrome described as a failure to attend or respond to objects on the contra-lesion side. The aims of this study were to investigate the 12 weeks specialized supervised and home-based exercise program effects at functional status and rehabilitation outcomes in stroke patients diagnosed with UVN, and to compare the follow-up results of one year. Methods: Patients were allocated into two groups to receive a 12-week physiotherapy intervention with random card selection. The supervised exercise group (n=10) continued with standardized regular three exercise sessions per week with physiotherapist. The home exercise group (n=10) was given written exercise program and were encouraged to exercise with weekly calling by the physiotherapist through the intervention. Disability (Barthel Index-BI), mobility (Rivermead Mobility Index-RMI), posture (Postural Assessment for Stroke Scale-PASS), balance (Berg Balance Scale-BBS), and neglect severity in everyday tasks (Catherine Bergego Scale-CBS) were assessed before the treatment, at third months and the first year. Results: At the beginning of the study, there was no statistically significance in demographic characteristics and outcome measures between the groups (p>0.05). The values of the BI, PASS, RMI and BBS increased statistically significantly in both groups at third months and the first year (p Conclusions: Exercise programme which were developed on the basis of UVN were displayed the same outcomes either supervised or home-based. These benefits may have retention provided that regular controls are not omitted.