Tip 2 Diabetes Mellitus'lu periferik nöropatisi olan hastalarda denge eğitiminin postural stabiliteye etkisi

Abstract

Amaç: Hafif ve orta dereceli periferik nöropatisi olan tip 2 Diabetes Mellitus(DM)'lu olgularda günlük yaşamdaki aktivitelere benzeyen, bilgisayar ortamındaki denge eğitiminin postural stabiliteye etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Hafif ve orta şiddetli periferik nöropatisi olan 20 tip 2 DM'lu olgu çalışma grubuna, benzer yaş, boy ve vücut ağırlığına sahip 20 sağlıklı birey de kontrol grubuna alınmıştır. Vizüel destekli bilgisayar ortamında denge değerlendirmesi, çalışma grubunda eğitim öncesi ve sonrasında tekrarlanırken, kontrol grubu oluşturan olgularda bu değerlendirme bir kez yapıldı. Değerlendirme kapsamında çalışma grubuna katılan olgularda eğitim öncesi ve sonrasında duyu, bacak ve sırt kas kuvveti ölçümleri yapıldı. Eğitim öncesi değerlendirmeler tamamlandıktan sonra çalışma grubunu oluşturan olgulara günlük yaşam aktivitelerine benzer aktiviteleri içeren vizüel destekli denge eğitim programı haftada 5 gün 3 hafta boyunca bireysel olarak uygulandı. Denge eğitimi sonrası değerlendirme sonuçları grup içi ve gruplararası karşılaştırıldı. Bulgular: Olguların eğitim öncesi ve sonrası değerlendirme sonuçları karşılaştırıldığında koruyucu duyu, bacak sırt kas kuvveti ve dengenin duysal kompenenti klinik, unilateral duruş, stabilite limitleri, yürüme, dönüş, basamak ve öne hamle testlerinde istatistiksel açıdan anlamlı iyileşmeler olduğu görüldü(p 0.05). Sonuç: Hafif ve orta şiddetli periferik nöropatisi olan tip 2 DM'lu olgulara uygulanan vizüel destekli denge eğitimi postural stabilitenin parametreleri olan vücut salınımları değişiklikleri ve performans süreleri ile koruyucu duyu, bacak sırt kas kuvveti üzerine istatistiksel açıdan anlamlı derecede iyileşmeler sağladığı ve bu olgularda vizüel destekli denge eğitiminin dengeyi geliştirmek amacıyla fizyoterapi uygulamalarında yer alması gerekliliği görüldü. Aim: The purpose of this study was to compare the effects of the computarized balance training based on simulated daily living activities a patients with type 2 diabetes mellitus (type 2 diabetes) with mild to modarete peripheral neuropathy on computer based balance training for postural stability. Methods and Materials: Twenty patients with type 2 diabetes with mild to modarate peripheral neuropathy and twenty healthy adults with the same aged, weight and height as control group were included into the study. While the visual-supported computarized balance assessment system were evaluated before and after the training, the cases in control group was evaluated once time. In evaluation scope, the cases had the sensation, leg and back muscle strength assessment before and after the training. After the pre-training evaluations were completed the visual-supported balance assesment training consisted of the activities like daily living activites were applied to the cases in the study group for five days a week for three weeks long period as individually. The post-training assessment results were compared as within the groups and between the groups. Results: When the pre and post training results were compared, it was found that protective sensation, back and leg strength and sensation component of the balance, clinical unilateral stance, limits of the stability, gait, turning, step and forward lunge tests statistically significantly improved (p 0.05). Discussion: It was found that visuallly supported balance training statistically significantly improves the body ossilations which is a parameter of the postural stability and performance time with protective sensation, back and leg strength, additionally it was found that visually supported balance training should be in the physiotherapy applications in order to improve the balance in type 2 diabetes mellitus (type 2 diabetes) with mild to modarete peripheral neuropathy.