Abstract:
Bu çalışmanın amacı fizyoterapistlerde ergonomik farkındalık ile daha önce geçirilmiş mesleğe bağlı muskuloskeletal rahatsızlar (MBKR) ile arasında bir ilişkinin incelenmesidir. Bu nedenle İzmir de aktif olarak çalışan 102 fizyoterapist MBKR ve ergonomik farkındalıkları konusunda anket çalışmasına alınmışlardır. Fizyoterapistlere kendilerinin cevapladıkları dört sayfalı anketler bırak ve topla metoduyla ulaştırılmıştır. Anket soruları muskuloskeletal semptomlar, çalışma alanı, görev ve iş ile ilgili risk faktörleri ve yaralanmaya cevapları incelemektedir. Bunun yanı sıra anketlerde ergonomik farkındalık skorunun elde edilmesi için Ergonomik Farkındalık Skalası (EFS) da bulunmaktadır. Ergonomik farkındalık skoru ile MBKR öyküsü bulunması arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır (p=0,189). Tüm fizyoterapistlerin (n=102) ortalama EFS skorları yüz tam puan üzerinden 40, 91 ± 14,44 bulunmuştur. MBKR öyküsü bulunanlarda (n=78) ve bulunmayanlarda (n=24) ise sırasıyla 55,6 ±14,8 ve 60±12,7 olarak hesaplanmıştır. Bu çalışmanın sonuçları göstermiştir ki MBKR öyküsü ergonomik farkındalığı arttırmamaktadır. Ergonomi birbirinden farklı ve birbirini etkileyen başlıklardan oluşan karmaşık bir konudur bu nedenle kurum ve kuruluşların her seviyesinde bunu konuyla ilgilenilmelidir. MBKR'ler den korunma kişisel girişim ve çabalarla sağlanamamaktadır bu nedenle lisans ve lisansüstü seviyelerde ergonomik farkındalık eğitim programlarına başlanmalıdır. The Purpose of the study is to determine whether ergonomic awareness changes with the previous work related musculoskeletal disorders (WRMDs) experiences. For that reason, 102 physiotherapists (PT) actively working in Izmir surveyed about their WRMDs experiences and ergonomic awareness. A four paged self administrative questionnaire was distributed to the PTs in drop and collect method. Questions investigated musculoskeletal symptoms, specialty areas, task and job-related risk factors, and responses to injury. Additionally Ergonomic Awareness Scale (EAS) was included for ergonomic awareness scores. There was no significant relationship reported between ergonomic awareness score and WRMDs history (p=0,189). Mean EAS score of all PTs (n=102), were found 40, 91 ± 14,44 out of hundred points. EAS score of PTs with (n=78) and without WRMDs (n=24) experience was 55,6 ±14,8 and 60±12,7 respectively. Results of the study showed WRMDs experience would not necessarily improves ergonomic awareness. Ergonomics is a complex subject with different interrelated aspects which must be dealt with every level of authorities and organisations. Prevention from WRMDs cannot be achieved with individual efforts and attempts, therefore ergonomic awareness training programs should be introduced at undergraduate and postgraduate levels.
