Primer ve revizyon diz protezli hastalarla gonartrozlu hastalar için önemli olan aktivitelerin belirlenmesi

Abstract

Amaç: Osteoartrit nedeni ile total diz protezi (TDP), revizyon diz protezi (RDP) uygulanan ve osteoartriti olan hastalarda önemli olan aktivitelerin belirlenmesidir. Gereç-yöntem: Çalışmamızda 90 hasta, 30 sağlıklı kişi toplam 120 kişi değerlendirmeye alındı. Sağlıklı grubun yaş ortalamaları 58.97, 18'i kadın, 12'si erkek, OA'i olan hastaların yaş ortalamaları 61.20, 22'si kadın, 8'i erkek, TDP uygulanan hastaların, yaş ortalamaları 66.53, 25'i kadın, 5'i erkek, RDP uygulanan hastaların, yaş ortalaması 69.37, 26'sı kadın, 4'ü erkektir. Katılımcıların tümüne Diz Eklemi Değerlendirme Formu, Fonksiyonel Aktivite Anketi, HSS diz skorlaması uygulandı Bulgular: OA, TDP, RDP olan hastalarla sağlıklı kişilerde kilo ortalamaları, kiminle yaşadığı, cinsiyet, medeni durum, moral bozukluğu, yaşadığı yer ve memnuniyet düzeylerinde gruplar arasında istatiksel olarak fark bulunamamıştır (p>0.05). Bunun dışındaki diz değerlendirme formundaki parametrelerde , HSS skorları, ODS ortalamalarında istatiksel olarak fark bulunmuştur (p<0.05). Hastaların önemli gördükleri aktiviteler çömelme, ani dönüş yapma, germe ve güçlendirme egzersizleri, ağır eşya taşımadır. Hastaların önemsiz gördükleri aktiviteler ise sabit bisiklet, dans etme, yan yürüme, cinsel aktivite, bahçe işleri, diz çökme ve yüzmedir. Artan yaşa rağmen hastalar rekreasyonel aktiviteler de dahil farklı aktivitelere düzenli katılıyor ancak önemli olarak gördükleri özellikle diz eklemine yük bindiren aktivitelerde ciddi zorluk yaşamaktadırlar. Sonuç: Total diz protezleri hastaların önemli gördükleri aktiviteleri yapmalarına engel değil, fakat prosedürler normal diz fonksiyonunu restore edemiyor. Aktivitelerde hastaların yeteneğini, önceliklerini ve limitasyonlarını değerlendirmek ve bu aktiviteleri yapabilmek ameliyatın başarısı için kriter olduğu hastalar tarafından teyit edilmiştir. Bu tür değerlendirme metodlarının spesifik rehabilitasyon yaklaşımlarına, fizyoterapistlere ve cerrahlara yol gösterici olacağını düşünmekteyiz. Objective: The determination of important activities for the patients who undergo total knee arthroplasty (TKA) because of osteoarthritis and for the patients having osteoarthritis and undergoing revision knee arthroplasty (RKA). Method: In our research 90 patients, 30 healthy individuals, i.e. in total 120 people have been assessed. The average age of the 18 female and 12 male healthy individuals was 58.97, the average age of the 22 female and 8 male patients those having osteoarthritis was 61.20, the average age of the 25 female and 5 male patients who undergo TKA was 66.53, the average age of the 26 female and 4 male patients who undergo RKA was 69.37. All the participants have been assessed with knee-joint assessment form, functional activity survey and HSS knee score. Result: In terms of weight average, life partner, gender, marital status, despondency, place of residence and the level of satisfaction, no statistical variation has been observed between the patients with OA, TKA, RKA and the healthy group (p>0.05). Beyond these features, i.e. considering parameters in the knee assessment form, in HSS scores and ODS averages, statistical distinctions have been found (p<0.05). The activities considered as important by the patients were crouching, making sudden turns, stretching, strengthening exercises and carrying heavy goods. The activities which were considered as unimportant by the patients were stationary bicycle, dancing, side-walking, sexual activity, gardening, knee bending and swimming. In spite of advanced ages, the patients actively and regularly take part in recreational and other different activities, but they experience severe difficulties in the important activities for them, which overload the knee-joint. Conclusion: Total knee arthroplasty (TKA) does not prevent the patients from performing the activities which are regarded as important by them. However, the procedures in TKA don?t restore the normal knee functionality. It has been confirmed by the patients that the assessment and performing of capabilities, priorities and limitations of the patients in activities are the criteria for the success in the surgery. We think that this kind of assessment methods should guide the physiotherapists and surgeons to specific rehabilitation approaches