Sergei Prokofiev'in Romeo ve Juliet adlı bale eserinin koreografi, sahne tasarımı ve müzik açısından incelenmesi.

Abstract

Sergei Prokofiev'in Romeo ve Juliet adlı bale eseri, Renaissance döneminin siyasal yaşantısının merkezi olan saray hayatının içerisinde geçmektedir. Bu bale eserinde Rönesans'ın evrensel değerleriyle kaynaşmış toplumsal içerikli bir aşk öyküsü anlatılmaktadır. Bu balenin koreografisinde; İtalya'nın Rönesans dönemindeki saray dansları, eserin koreografı Leonid Lavrovsky tarafından Rus halk dansları adımları, klasik bale ile harmanlanmıştır. Ancak diğer klasik bale eserlerinde uygulanan koreografik düzen ve sıralama bu balede bulunmamaktadır. Örneğin ard arda yapılan "pas de deux", "varyasyon" ve "coda" sıralaması yoktur. Balo sahnelerinde maske ve peruklarla balenin ilk ortaya çıktığı zamanlardaki gibi dans adımları sergilenmiştir. Diğer bölümlerde ise klasik balenin adımlarına bağlı kalınmadan zaman zaman da bu adımlara özgürce uyarlanmış birçok bale hareketi birleştirilmiştir. Bu eseri genel olarak oluşturan yarı klasik koreografi, dansçıların rollerine kendi ruhlarını yansıtabilmelerine olanak vermektedir. Bu çalışmada, zengin bir ifade ile dans edilen özgür ancak öyküsü nedeniyle trajik son içeren uyarlaması incelenmiştir. Ancak mutlu sonla biten uygulamaları da vardır. S. Prokofiev. müzik dilinin karakteristik özellikleri olan neoklasizm ve lirik özellikleri ön plana çıkartarak eseri bestelemiştir. Sovyet otoriteler Prokofiev'in Romeo ve Juliet'i için uyumsuz armoniler içermekte olduğunu belirtmiş ve bağımsız tarzda bir besteleme biçimi gibi olumsuz eleştirilerde bulunmuştur. Prokofiev'in, Rusya'da pek çok bale tiyatrolarına da bu eseri kabul ettirmesi zor olmuştur. Eser, 1938 yılında ilk olarak Çekoslovakya'da sahnelenmesindeki başarısının ardından 11 Ocak 1940 tarihinde Leonid Lavrovsky'nin koreografisi ile Rusya'da sahnelenmesiyle kalabalık bir seyirci kitlesine ulaşarak kendisini kanıtlamıştır. Sergei Prokofiev's ballet Romeo and Juliet is set in palace life, the political center of Renaissance period. It tells a love story that has been influenced by the social values of the Renaissance period. Lavrovksy's choreography of this ballet is a blend of Italy's Renaissance period court dances, folkloric Russian dance steps and classical ballet. The choreographic organization and ordering used in other classical ballet works. For instance, the back to back ordering of "pas de deuw", "variation" and "coda" is absent. The masked and wigged ball scenes display dance steps from the very beginnings of ballet. In other scenes, sometimes without regard to classical ballet moves, yet freely adapting to them at other times, several types of ballet moves have been combined. The demi-classical choreography of which this work is generally comprised, allows opportunity for the dancers to reflect their essences onto their roles. Consequently, a ballet freely danced with rich expression brings about a trajic ending. Nevertheless, there versions with happy endings S. Prokofiev composed this work by utilising syntax and lyrical aspects characteristic of Neoclassicism. Soviet authorities harshly criticised Prokofiev's Romeo and Juliet for its individualistic compositional style. It was difficult for Prokofievto convince the Russian ballet theatres to accept his Romeo and Juliet. After the success of its first staging in Czechoslovakia in 1938, this work proved itself by reaching a wide audince in Russia at its staging with Leonid Lavrovsky's choreography on October 11, 1940.