Abstract:
Seramik sanatı ve teknikleri, yerleşik hayatla birlikte insan yaşamının vazgeçilmezleri arasında sarsılmaz yere ve öneme sahip olmuştur. Öyle ki seramik, sıradan güncel ihtiyaçlarda kullanıldığı gibi yaşamın son bulmasıyla birlikte ölümün karşılandığı ritüeller de karşımıza çıkar. Her ne kadar farklı coğrafyalarda yaşasalar, farklı inanç ve ritüellere tabi olsalar da ölüm sonrası yeni bir yaşamın farklı bir boyutta canlanacağına inanmaktadır, insanoğlu. İyonya?nın önemli şehirlerinden olan Klazomenai, seramik üretimi konusunda hatırı sayılır bir üne sahiptir. Ölülerini gömmek için önceleri ahşap lahitler kullanılan bu şehirde, daha sonra başka kültürlerden öğrenilen ve geliştirilen pişmiş toprak lahitler üretilmiştir. Fakat, gündelik kullanım ürünleri gibi seramik pişirim fırınlarına sığamayacak ebatlara sahip olan lahitlerin pişirim aşaması, farklı teknik ve yöntemlerin geliştirilmesine neden olmuştur. Geliştirilen teknik ve pişirim yöntemleri sayesinde, seramik pişirim fırınlarına giremeyecek boyutlarda olan seramik formlar, figürler lahitlerin pişirildiği yöntemlerle günümüze kadar gelmişlerdir. Farklı coğrafyalarda geliştirilen büyük ebatlı formların pişirilebilmesi, günümüz sanatçılarına da esin kaynağı olmuştur. Ceramic art and its products have penetrated in our lives to such an extent that we use them as daily objects, but also we see them as objects of different significance, such as tombstones or sarcophaguses. In almost every geographical location or time period, we see a strong and sustained belief in life after death. Klazomenai is one of the most important cities of Ionia in terms of ceramic production. Due to the commercial trades with other major cities and cultures, we see the production of sarcophaguses made of clay rather than wood or stone. Because the sarcophaguses were, in fact, too big to fit in the usual kilns, new firing techniques had to be developed, which still continue to inspire new techniques and applications in today?s ceramic art.
