Abstract:
Sentetik atıksudan 4-klorofenol, 2,4-diklorofenol, 2,4,6-triklorofenol, KOİ ve toksisite giderimi için dönen delikli boru biyofilm reaktörü ve dönen fırça biyofilm reaktörü kullanıldı. Deney sonuçlarının değerlendirilmesinde ve KOİ, klorofenol ve toksisite giderimlerini maksimum yapan optimum işletme şartlarının bulunmasında Box-Wilson ve Box-Behnken istatiksel deney tasarımları kullanıldı. Atıksuyun toksisitesinin belirlenmesi “Resazurin Assay†metodu olarak adlandırılan dehidrojenaz enzim aktivitesinin izlemesi ile saptandı. Her iki reaktorün de geniş işletme aralıklarında klorofenol gideriminde etkili olduğu görülmüştür. Klorofenoller ve parçalanma ürünlerinin toksik olması düşük KOİ ve klorofenol giderime neden olmaktadır. Klorofenollerin tam giderimi için yüksek biyofilm oluşumunu sağlayan yüksek KOİ ve yüksek biyofilm yüzey alanı (A/Q oranı) gerekmektedir. Her iki reaktörde de klorofenol ve toksisite giderim verimi, giriş KOİ konsantrasyonunun ve A/Q oranının artmasıyla artmakta, klorofenol konsantrasyonu ile azalmaktadır. KOİ giderim verimi, belli giriş KOİ konsantrasyon değerine kadar artmakta ve daha yüksek KOİ konsantrasyon değerlerinde düşmektedir. Yüksek A/Q ve düşük giriş klorofenol konsantrasyonları yüksek KOİ verimleri sağlamaktadır. Yüksek KOİ, klorofenol ve toksisite verimleri sağlayabilmek ve biyofilm organizmaları üzerinde klorofenol inhibisyonu engelleyebilmek için reaktör yüksek A/Q oranı ve yüksek KOİ konsantrasyonlarında işletilmelidir. Aynı işletme koşullarında, borular üzerinde yüksek ve yoğun biyofilm oluşmasından dolayı dönen delikli boru biyofilm reaktörü KOİ ve klorofenol gideriminde dönen fırca reaktorunden daha etkili olmuştur. Toksisite giderimi içinde benzer eğilimler gözlenmiştir. Yüksek klorofenol konsantrasyonlarında, dönen delikli boru biyofilm reaktörü KOİ, klorofenol ve toksisite giderme verimlerinde dönen fırça biyofilm reaktörüne göre daha yüksek performans göstermiştir. Rotating perforated tubes and rotating brush biofilm reactors were used for 4-chlorophenol (4-CP), 2,4-dichlorophenol (2,4-DCP), 2,4,6-trichlorophenol (2,4,6-TCP), COD and toxicity removals from synthetic wastewater. Box-Wilson and Box-Behnken statistical experiment design methods were used to evaluate the experimental results and determine the optimum operating conditions maximizing chlorophenol, COD and toxicity removals. Toxicity of wastewater was analyzed by dehydrogenase enzyme activity known as resazurin assay method. Both reactors were found to be very effective in removing chlorophenols over a large range of operating conditions. Chlorophenols and their degradation intermediates were the major toxic compounds causing low COD and chlorophenol removals. Nearly complete removal of chlorophenols required high biofilm surface area (high A/Q ratio) and high feed COD contents yielding high biomass densities. Percent chlorophenol and toxicity removals increased with increasing feed COD and A/Q ratio and with decreasing chlorophenol concentrations for both reactors. Percent COD removal increased with increasing feed COD up to a certain concentration and decreased with further increases in the feed COD. High A/Q ratio and low feed chlorophenol concentrations yielded high COD removals. To avoid inhibition of high chlorophenol concentrations on the biofilm microorganisms and to obtain high COD, chlorophenol and toxicity removals, the system should be operated at high A/Q ratio and feed COD. RTBR seemed to be more effective for removal of COD and chlorophenols when operated under the same A/Q ratio due to formation of thicker and denser biofilms on the tube surfaces. Similar trends were observed for percent toxicity removals. RTBR performed better than RBBR at high chlorophenol concentrations yielding high COD, chlorophenol and toxicity removals.