Antalya örneğinde ulusal turizm politikalarının sorgulanması

Abstract

Bu çalışmanın amacı ulusal politikaların ve yasal mevzuatın biçimlendirdiği turizm gelişmelerinin doğal alanların dönüşüm süreçlerindeki rolünü sorgulamaktır.Araştırma aşamasında öncelikli olarak turizm politikalarına etki eden kavramsal tartışmalara ve kitle turizminin önemli destinasyonlarından İspanya ve Yunanistan deneyimlerine yer verilmiştir. Türkiye'de turizme yön veren yasal mevzuatın ve ulusal politikaların temel önceliklerinin belirlenmesinin ardından, Antalya geneli ve Belek Turizm Merkezi özelinde söz konusu politikaların mekansal izdüşümleri ele alınmıştır.Yapılan araştırma ve incelemeler sonucunda alansal olarak kutuplaşma eğilimindeki kitle turizmi yatırımlarının ulusal ölçekteki müdahalelerle, belirlenen kıyı bölgelerde aşırı yoğunlaşmalara neden olduğu görülmüştür. Söz konusu kutuplaşmanın yaşanmasında kitle turizminin yapısal özellikleri kadar yasal enstrümanlardan teşvik ve arazi tahsis uygulamalarının da belirleyici olduğu saptanmıştır. Orman vasfındaki hazine mülkiyetlerinin turizm gelişme alanlarının yer seçimini etkilediği, turizm amaçlı planlama çalışmalarının hinterlandındaki nitelikli tarım arazilerini korumaya yetmediği sonucuna varılmıştır. The purpose of this study is to examine the role of tourism developments shaped by national policies and legal regulations in the transformation processes of natural areas.The research dwells into such conceptual discussions that have been influential upon tourism policies as well as the experiences of outstanding mass tourism destinations such as Spain and Greece. Following the determination of the fundamentals in regulations and the national policies shaping the sector of tourism in Turkey, the spatial reflections of mentioned policies have been discussed within the context of Antalya in general and Belek Tourism Center in particular.Conducted researches and analyses concluded that mass tourism investments which tend to create spatial polarizations have resulted in excessive concentration of urban developments in coastal areas by interventions of the central government. It is found out that such legal instruments as incentives and land allocation practices as much as the structural characteristics of mass tourism have both been determining on the mentioned processes of polarization. It is concluded that common forestry lands determine the location of tourism development areas and the act tourism planning remains insufficient to protect the neighbouring agricultural lands of high quality.