Abstract:
Bu araştırmanın amacı, Keçiborlu Kükürt Fabrikası'nın kapatılmasından sonra kentte yaşanan sosyal, kültürel ve ekonomik değişimleri saptamaktır. Keçiborlu ilçe merkezinde yer alan maden ocakları ve sözü edilen fabrikanın faaliyeti sırasında, kent yoğun işçi göçü aldığından kalabalık bir nüfusa ve güçlü bir ekonomiye sahipti. Bunun yanısıra kentte sosyal yaşam da oldukça hareketliydi. Ancak bu süreçte sürdürülebilir yerel kalkınmanın temel ilkelerinden alternatif geçim kaynaklarının geliştirilmesi ihmal edilmiş ve sadece madene bağlı bir ekonomik yapı gelişmişti. Kükürt Fabrikası'nın kapatılmasıyla, tesisin maden işçileri ile teknik ve idari elemanları başka kentlere tayin edildi. Özellikle maden işçileri ve ailelerinin ayrılması nedeniyle kent nüfusunda oldukça hızlı bir düşüş yaşandı. Sonuçta kentte emekli nüfusu önemli ölçüde arttı. Kapatılan tesisin yerine başkası açılamadığından ve kentin tek istihdam kaynağı maden işletmesi olduğundan, kentte işsizlik sorunu büyüdü; insanlar daha iyi iş imkanları bulabilecekleri başka merkezlere göç etmeye başladılar. Dolayısıyla kentin yüksek olan sosyal ve ekonomik seviyesi, geçmişe oranla gerilemeye başladı. Bu çalışmada, fabrika dönemindeki kentin sosyo-ekonomik ve kültürel çehresi ile bugünkü çehresi arasında oluşan farklılıkları saptamak amacıyla tarama yöntemi ve anket tekniği kullanıldı. Elde edilen bulgular ışığında kentin bundan sonraki kalkınmasını sağlamak amacıyla önerilerde bulunuldu. The purpose of this research is to determine the social, cultural and economic changes happened in Keçiborlu town after the closure of Keçiborlu Sulphur Enterprise. The social and economic level of the city was high when the factory situated in the center of Keçiborlu were in service. Social life was vibrant and town had a dense population because of the labor migration to it. But the development of alternative livelihoods which is one of the basic principles of sustainable development have been neglected and only an economic structure dependent on the mine had developed. The mine workers, technical and administrative staff of the plant were appointed to other cities, due to the closure of the mining plant. Therefore there was a rapid decline in the population of the city. The majority of the employees were retired as well. Finally, the retired population was increased. Other than this facility any business area can not be opened instead of the closed, and mine was the only source of employment in the city. Therefore unemployment problem in the city has grown; local people began to migrate to other centers to find better jobs, the level of welfare of the people has been decreased. To determine the differences between the socio-economic and cultural face of the city during the period of mining and today's, survey techniques were used. To ensure the development of the city, suggestions were given according to the findings.
