Sanat eğitiminde bir estetik problem olarak kitsch ve sanat ayırımı

Abstract

Bu çalışma, kitsch olgusunun, sanat eğitimindeki yerinin sanat, estetik ve eğitim üçgeninde incelenmesinden oluşmaktadır. Dolayısıyla Görsel Sanatlar Eğitimi'nin temel disiplinlerinden biri olan estetik kavramı ışığında kitsch beğeni yargısını temel problem olarak niteleyip, sanat algısındaki yanılgı ve kitle tüketim kültürünün bir ürünü olarak sanat uygulamalarındaki durumu irdelenmektedir. Yapılan araştırmada, Büyüköztürk'ün de belirttiği üzere; bir çeşit olgu, yöntem ve yönelim tanımlaması olması nedeniyle genel araştırma türlerinden "Betimsel Araştırma" yöntemini kullanmıştır. "Betimsel araştırma; var olan durumu tanımlamaktadır. En yaygın olan yöntemi tarama çalışmasıdır." (Büyüköztürk, 2010: 21). Söz konusu sanat eğitimi ise, gerçek sanat yapıtları ile yapıtlaştırılmaya çalışılan kitsch objeler arasındaki farkın dikkatle vurgulanması gerekmektedir. "İçinde bulunduğumuz endüstri çağındaki tüketim toplumunun karasız insanı, bu ortamın hazırladığı sayısız tehlikelerle karşı karşıyadır. Bu tehlikelerden en büyüğü olarak Almanların kitsch dedikleri değersiz ürünlere sahip olan bir zevk körlüğüdür.(…) Özellikle yeni çağın mantığına varmak için gerekli kültür düzeyi eksikliği kitsch'in kaynağı olmuştur. "(Turani, 2003). Kültürlenmenin en önemli araçlarından biri olan eğitim kavramının genel tanımında geçen; "Kalıcı ve izli davranış değişikliği meydana getirme" cümlesindeki süreklilik ihtiva eden ‘kalıcılık' koşulu ile kitsch kavramındaki, ‘geçicilik, hız ve tüketim' üçlemesi, kitsch objenin tıpkı geçek sanat yapıtıyla olduğu gibi, sanat eğitimiyle de tezat münasebet içermektedir. Fakat şunu da belirtmeliyiz ki, burada işaret edilen eğitim ‘gerçek sanat eğitimidir'. Sanat eğitiminin bugün geldiği noktada; gerek pratikte ve gerekse uygulamada, salt isim olarak varlığını korumanın ötesine gitmemekle birlikte temel amaçlarından sıyrılarak giderek sığlaşmaktadır. "Özellikle ilköğretimde sanat derslerinin salt el becerilerini hedef alan uygulamalarla sınırlandırılması veya aynı yöntem ve tekniklerin çocuğun gelişim düzeyi ve bireysel farklılıkları göz önünde bulundurulmaksızın her yıl tekrarlanması geleneksel eğitim anlayışından öte anlamsız bir etkinlik haline dönüştürülmekte ve bunun sonucu olarak da çocukların sanat derslerine karşı olan eğilimlerinin ve öğretmenlere karşı olumsuz tutumları gittikçe arttığı görülmektedir. Doğal olarak bu durumda da sanatın gerçek amacından uzaklaşmasına neden olmaktadır. Çünkü çağdaş sanat eğitiminin asıl amacı bireyin zihinsel, duyuşsal, kavramsal ve devinimsel gelişimine olanak sağlayan araştırıcı sorgulayıcı yeniye açık dinamik yaratıcı bir bakış açısına sahip olarak yetişmesini hedeflemektedir."(Artut, 2002: 2). Sanat eğitimi müfredat olarak kitsch'lik içermemektedir, ancak uygulama yöntem ve yaklaşımları oldukça kitsch'tir. Sanat eğitimi için kitsch'likden kasıt, gerekli ilgiyi görememesi, dolayısıyla ‘boş zaman dersi' olarak kodlanıp özüne ve ereğine uygun işlenememesi ve esas amaçlarını gerçekleştirememesiyle ilintilidir. This study evaluates the place of kitsch concept in art education in the triangle of art, aesthetics. Thus, in the light of the asthetics concept, which is one of the basic diciplines of Visual Art Education, the study defines kitsch admiration statement as a basic problem and semtinizes the delusion in art conception and kitsch admiration statement's position in art performances as a product of mass consumption culture. In the study, as Büyüköztürk states, "Figurative Research" method was used since it is a kind of fact, method, and orientation. "Figurative research defines the present situation. The most common method of it is the scanning work" (Büyüköztürk, 2010:21). The art education in question requires a careful emphasis on the difference among the kitsch objects which are tried to be formed through real art compositions. "The indecisive man of the consumption society in the present industrial age is faced with secereal dangers caused by this situation. The biggest of these dangers is a pleasure blindness which includes worthless products called kitsch by Germans.(...) Especially the lack of cultural level needed for reaching the logic of the new age has been the source of kitsch."(Turani, 2003). The 'permanency' condition including continuity in the sentence that "to create a permanent and pocked change of behaviour" in the definition of education which is one of the most important agents of accultration and the "temporariness, speed, and consumption" trilogy in the kitsch concept includes a contrary relation with art education as well as a real art work. However, it should be stated that the education pointed here is 'the real art education'. Both in practice and application, today's art education has been shallowing by pulling away from its main targets as well as failing to transcend protecting its presence as a name. "Limiting art classes with the applications aiming at only handicraft or repeating the same methods and technics every year without considering child development and individual differences especially in primary education have turned art education into a meaningless activity rather than a traditional education and as such it is seen that the negative attitudes of children towards the teahcers and tendency to art classes has been increased. As a matter of course, in this case, art departs from its real aim. Because the main target of art education is to target for individual to grow up by having a searching, questionizing, open minded, dynamic point of view which provides him/her a mental, sensual, cognitive, and dynamic development."(Artut, 2002:2). Art education does not include kitschness in syllabus, yet the methods and approaches in practice are quite kitsch. The intention in kitsch for art education is related to that it is not given the required attention and as such it cannot be issued convenient to its essence and ain and it cannot realize its real targets.