Yetiştirme Yurdunda ve Aileleri ile Yaşayan Adölesanların Benlik Saygıları ve Psikolojik Belirtilerinin Karşılaştırılması

Abstract

Giriş: Yetiştirme yurdundaki adölesanlar kurumun yetersizliklerinden olumsuz etkilenmekte ve sosyal desteğe gereksinim duymaktadırlar.Amaç: Bu çalışma yetiştirme yurtlarında kalan adölesanların benlik saygılarını ve psikolojik belirtilerinin, aileleri ile yaşayan adölesanlara göre farklılığınıbelirlemek amacıyla tanımlayıcı ve karşılaştırmalı olarak yapılmıştır.Yöntem: Araştırma örneklemi 17-20 yaşlarında 140 adölesandan oluşmuştur. Bunların 70'i yetiştirme yurtlarında kalan adölesanlar (YYKA), diğer 70'i bu illerdebulunan, ailesiyle yaşayan adölesanlar (AYA) Niğde Fatih, Burdur Cumhuriyet, Çorum Eti Liselerine devam eden adölesanlardır. YYKA grubuna belirtilenyaşlardaki yetiştirme yurtlarındaki adölesanların tümü alınmış, AYA grubu ise tabakalı rasgele örneklem yöntemiyle seçilmiştir. Araştırmada veri toplama aracıolarak; araştırmacı tarafından geliştirilen iki ayrı soru kağıdı, Coopersmith'in Benlik Saygısı Ölçeği ve Kısa Semptom Envanteri kullanılmıştır. Verilerindeğerlendirmesinde yüzdelikler, iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi, Mann-Whitney U testi analiz yöntemleri kullanılmıştır.Bulgular: Değerlendirme sonucunda, YYKA grubundaki adölesanların benlik saygısı puan ortalamaları AYA grubundaki adölesanlardan daha düşük, psikolojikbelirti puan ortalamaları ise daha yüksek bulunmuştur. Kızların benlik saygısı puan ortalamaları erkeklerden daha düşük ve psikolojik belirti puan ortalamaları dadaha yüksektir. Ayrıca YYKA grubundaki adölesanların depresyon belirti puan ortalamalarının daha yüksek olduğu saptanmıştır.Sonuçlar: Adölesanların kurum bakımının yetersizliklerinden olumsuz etkilendikleri ve etkili sosyal desteğe gereksinimlerinin olduğu düşünülmüştür. Kurumbakımındaki adölesanların benlik saygılarının yükseltilmesi ve psikolojik sorunlarının azaltılması için kurumda düzenli izlenmeleri, sorunlarının çözümündedanışmanlık verilmesi ve kurum sonrası bağımsız yaşama hazırlanmaları önerilmiştir. Background: Adolescents in the orphanages negatively affected by the insufficient services of instute and they require social support.Objectives: This study was performed as descriptive and comparison to determine whether or not is there any differences self-esteem and psychological symptoms ofadolescents living in child protection institutions (orphanages) and living with their families. Methods: The research sample was comprised of 140 adolescents betweenthe ages of 17-20 years. 70 of these 140 were from institutions (named as YYKA) and the other 70 (named as AYA) live with their family and attend same high schoolsthe Burdur Cumhuriyet, Niğde Fatih and Çorum Eti high schools. All the adolescents in in 17-20 ages who live in child protection institutions were included in theYYKA and the AYA group was selected by Stratified Random Sampling. Two different questionnaires developed by the researcher and Coopersmith's Self-EsteemInventory and Brief Symptom Inventory were used as data collection tools. Percentage, independent groups t test, Mann Whitney U test were used to analyse the data.Results: As a result of the evaluation, self-esteem average points of the adolescents in the YYKA group were found to be lower than the adolescents in the AYA groupand psychological symptoms average points of the adolescents in the YYKA group were found to be higher than the AYA group. The self-esteem average points of thegirl adolescents were lower than that of the boys and the psychological symptoms average points of the girls were higher compared to the boys. In addition, it was alsofound that the average points of the depression symptom in the YYKA group was higher than the AYA group.Conclusion: These results suggest that these adolescents in the YYKA group were negatively affected by the insufficient services, and they require effective socialsupport. In the light of the results; It is suggested that to improve self-esteem and to decrease psychological problems of adolescents in child protection institutions,adolescents should be monitored regularly, counseled to solve their problems and should be prepared to live independently before their discharge.