Deneysel Hipertansiyon ve Diyabet Modeli Oluşturulan Sıçanlarda Böbreğin İmmunohistokimyasal Olarak İncelenmesi

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmada, deneysel olarak ayrı ayrı ve birlikte diyabet ve hipertansiyon modeli oluşturulan sıçanlarda, lipoik asidin hipertansif ve diyabetik böbrek üzerindeki tedavi edici/hasar önleyici etkisinin araştırılması amaçlandı. YÖNTEMLER: Çalışmamızda Wistar cinsi ratlar 8 gruba ayrıldı (n=7). I. grup; Kontrol, II. Grup; Diabetes Mellitus, III. grup; 5/6 Nefrektomi, IV. Grup; Lipoik asit, V. Grup; 5/6 Nefrektomi+Diyabet, VI. grup, Diyabet+Lipoik asit VII. Grup; 5/6 Nefrektomi+Lipoik asit ve VIII. Grup; 5/6Nefrektomi+Diyabet+Lipoik asit. Diyabet modeli 45mg/kg STZ enjeksiyonu ile oluşturuldu ve hipertansiyon modeli için 5/6 nefrektomi modeli uygulandı. dl-α-Lipoik asit 30mg/kg/gün olacak şekilde 8 hafta oral gavaj yöntemi ile deneklere uygulandı. Böbrek dokuları rutin ışık mikroskobik doku takip işlemlerinden geçirilip parafin bloklara gömüldü. İmmünohistokimyasal olarak AT1 (Anjiyotensin II tip I reseptörü), VEGF (Vasküler Endotelial Büyüme Faktörü) ve ET1 (Endotelin 1) antikorları işaretlendi. BULGULAR: Diyabet ve nefrektomi modellerinin ayrı ayrı ve birlikte uygulandığı deneysel gruplarda (Grup 2, 3, 5), glomerüloskleroz, mononükleer hücre infiltrasyonu, intersitisiyel fibrozis, damarlarda ve tübüllerde dilatasyon ve hiyalin materyal birikimi ile tübüler yapıların dejenerasyonu gözlendi. Aynı gruplarda tübülointersitisiyel ve glomerüler AT1 azalırken, VEGF ve ET1 artış göstermişti. Lipoik asit tedavi gruplarında ise AT1'de artış, VEGF ve ET1'de ise Kontrol ve Lipoik asit grubuna benzer şekilde azalma gözlendi. SONUÇ: Diyabet ve hipertansiyonun birlikte gözlenmesinin böbrek hasarının hızlı ilerlemesine neden olduğu, lipoik asidin bu hastalıklara karşı böbrek üzerinde tedavi edici etkisinin olduğu sonucuna varıldı. OBJECTIVE: In this study, experimental diabetes and nephrectomy have been applied separately and together in order to investigate possible therapeutic/damage prevention effects of Lipoic acid on hypertensive and diabetic rat kidneys. METHODS: Wistar rats were divided into 8 groups (n=7); Group 1; Control, Group 2; Diabetes Mellitus, Group 3; 5/6 Nephrectomy, Group 4; Diabetes Mellitus+5/6 Nephrectomy, Group 5; Lipoic acid administration, Group 6; Diabetes Mellitus+Lipoic acid, Group 7; 5/6 Nephrectomy+Lipoic acid, Group 8; Diabetes Mellitus+5/6 Nephrectomy+Lipoic acid groups respectively. Diabetes was formed by 45mg/kg STZ injection and for hypertension nephrectomy 5/6 model was applied. dl-α-Lipoic acid 30mg/kg/day was fed by oral gavage for 8 weeks. Kidney tissues were embedded into paraffin block after routine light microscopic preparation. AT1 (Angiotensinojen II type 1 receptor), VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor) and ET1 (Endothelin) antibodies were labelled immunohistochemically in same group. RESULTS: In groups where diyabetes and nephrectomy were applied separately and together, glomerulosclerosis, mononuclear cell infiltration, interstitial fibrosis, vascular and tubular dilatation and hyalin deposition and degeneration of tubular structures were seen in glomerules. In the same group: tubulointerstitial and glomerular AT1 was decreased but VEGF and ET1 were increased. In Lipoic acid treatment groups, AT1 was increased and VEFG and ET1 were decreased similar to Control and Lipoic acid group. CONCLUSION: We have come to the conclusion that diabetes nd hypertension together increases the rate of renal injury and lipoic acid has therapeutic effect on kidney.