Master Atletlerin Fiziksel Performans Düzeylerinin Eldeki Parmak Oranlarıyla İlişkisi,

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı; 35 yaş ve üstü master grupta yer alan atletlerin fiziksel ve fizyolojik özellikleri ile her iki elin parmak oranı arasındaki ilişki düzeyini saptamaktır. Gereç ve yöntem: İzmir Master Atletler Kulübüne üye olan 21 erkek ve 9 bayandan oluşan toplam 30 atlet üzerinde yapıldı. Sporcuların her iki ellerindeki işaret ve yüzük parmak uzunlukları dijital bir kumpas yardımıyla ölçüldü, daha sonra parmakların birbirine oranları belirlendi. Boy kilo ve vücut yağ oranları ölçüldü. Eldeki işaret parmağı, yüzük parmağından uzun olanlar östrojenin baskın olduğu grup, işaret parmağı yüzük parmağından kısa olanlar testosteronun baskın olduğu grup olarak tanımlandı. Fiziksel Performans testlerinden Maksimal oksijen kullanımı (VO2 Max), otur-uzan esneklik testi, dikey sıçrama testi, el-pençe kuvvet testi, sırt kuvvet testi uygulandı. Verilerin istatistiksel analizi SPSS 15.0 programında yapıldı. Bulgular: Çalışmada öncelikle parmak uzunluklarına göre östrojenin veya tes- tosteronun baskın olması açısından farklılık incelendi. Tüm sporcularda (n=30) sağ el parmak oranı (0,97 ± 0,04), sol el parmak oranı (0,96 ± 0,03) ve her iki elin parmak ortalaması (0,97 ± 0,03) olarak 1'in altında (testosteron hormonu baskın) bulundu. Master atletlerde fizyolojik ölçümlerle her iki eldeki parmak oranları karşılaştırıldı ve istatistiksel olarak anlamlı bir sonuç elde edilemedi. Sonuç: Bu çalışmada katılan tüm atletlerin el parmak oranlarının düşük bulunması, atletlerde parmak oranları açısından testosteron baskınlığı olduğunu ortaya koydu. An- cak master atletlerin fiziksel performans düzeyleri ile el parmak oranları arasında anlamlı ilişki olmaması, bu yaş grubunda testosteron baskınlığının fiziksel performansı direkt olarak etkilemediğini göstermiştir. Bu çalışmanın, ileriye dönük olarak, sporcu seçiminde var olan kriterlere yeni ve kolay bir ölçüm yöntemi olan parmak oranını katabileceği düşünülmektedir. SUMMARY Objective: The aim of this study is to determine the relationship between the effects of digit ratio and physical performance levels of master athletes. Material and method: The datas were collected from 30 master athletes from the members of İzmir Master athletes clup (n=21 males and n=9 females). The finger ratios in both hands by a caliper and digit ratio calculated. Heights and weights of athletes were measured and body fat ratio was calculated. When the index finger is longer than the ring finger, the group determined estrogen dominant digit ratio, when the ring finger is longer than the index finger, the group determined testosteron dominant digit ratio. The tests of physical performance, maximal using of oxygene (Max VO2), flexibility test, vertical jump test, hand-grip test and back-grip test were performed. The datas were evaluated statistically by SPSS 15.0 program. Results: In this study it was investigated that differences according to the estrogen or testosterone has been dominant on digit length, firstly. In all athletes (n=30), it was found the digit ratio under the level of 1 of the right hand (0.97 ± 0.04), left hand (0.96 ± 0.03) and the average both of hands (0.97 ± 0.03). Physiological measurements in the master athletes were compared with the fingers of both hands. and the results did not indicate the significant differences. Conclusion: In all athletes participating in this study were found lower rates of fingers, in terms of finger ratios, testosterone in athletes showed that dominance. However, ıt was no relation between physical performance level and finger ratio of master- athletes, testosterone dominance in this age group have not shown directly affect physical performance.We believe this study will contribute to the future studies as it introduces the digit ratio, which is a new and simple method of measurement.