T-BAĞLANTILARDA KAYNAK EŞİĞİNDEKİ GERİLME YIĞILMASI FAKTÖRÜNÜN SONLU ELEMANLAR YÖNTEMİ İLE İNCELENMESİ

Abstract

T-bağlantıların kaynak eşiğindeki gerilme yığılma faktörleri sonlu elemanlar yöntemiyle, çekme ve eğilme yükleri altında incelenmiştir. En yaygın kullanılan kaynak açısı olan 45° değerinin kullanıldığı çalışmada, bağlantı genişliği (L), daima bağlantı plakası kalınlığının (t) iki katıdır. Bağlantı genişliğinin, ana plaka kalınlığına oranı: L/T : 0,4 - 3,0 , eşik radüsünün, ana plaka kalınlığına oranı: ρ/T ise 0,01- 0,10 aralığında değiştirilmiştir. Analiz sonuçlarından, kaynaklı T-bağlantılarda eşik radüsünün arttırılması ile gerilme yığılma faktörünün etkin bir şekilde azaltılabileceği tespit edilmiştir. Literatürdeki parametrik çalışmalarla karşılaştırıldığında, elde edilen sonuçların uyumlu olduğu görülmüştür. The stress concentration factor (SCF) of T-butt weldments has been calculated by finite element method. The influence of weld toe transition radius on SCF has been analyzed under both tension and pure bending loading. A double 45° bevel, most widely used full penetration weld groove preparation angle, has been used in the attachment plate. As a result of this, the attachment width (L) is twice the attachment plate thickness (t) in all cases. The ratio of attachment width / primary plate thickness (L/T) has changed between 0,4 and 3,0 , while weld toe radius / primary plate thickness ratio (ρ/T) has changed between 0,01 and 0,10. The result shows that it is possible to ease the stress concentration of T-butt welded joint effectively by increasing the weld toe transition radius. The proposed model has been proven by comparing the results with the recent parametric studies in the literature.