Obstrüktif Uyku Sendromunda Nazal CPAP tedavisinin fonksiyonel solunumsal parametreler ve kardiyopulmoner egzersiz testlerine etkisi

Abstract

Nazal sürekli havayolu basıncı tedavisi (nCPAP), obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS) olan hastalarda etkin bir tedavi yöntemidir. Gündüz aşırı uykuluğu, arousal indeksini ve uyku bölünmelerini azaltarak fiziksel ve mental iyileşme sağlar. Ülkemizde, OUAS'lı hastalarda kardiyopulmoner egzersiz testleri (KPET) ile egzersiz kısıtlılığı olduğunu gösteren çalışmalar olmakla beraber, nCPAP tedavisinin fonksiyonel solunumsal parametreler ve KPET parametreleri üzerine etkilerini araştıran çalışma yoktur. Çalışmamızda, nCPAP tedavisi başlanan OUAS'lı olguların sekiz haftalık tedavi sonrası solunum fonksiyonları, KPET ile saptanabilen egzersiz kısıtlılığı ve genel yaşam kalitesinde değişiklik olup olmadığını araştırmayı amaçladık. Olgu grubumuzda, nCPAP öncesi KPET ile saptanabilen egzersiz kısıtlılığı olduğunu ve sekiz haftalık tedavi sonrası egzersiz kısıtlılığının azaldığını ancak tamamen normale dönmediğini; nCPAP tedavisinin olguların kan basıncı kontrolüne yardımcı olduğunu, inspiratuar ve ekspiratuar kas gücünü artırdığını saptadık. Olgularımızda, nCPAP'ın, SF-36 genel yaşam kalitesi ölçeğinin fiziksel fonksiyon, fiziksel rol kısıtlanması, enerji/canlılık, sosyal fonksiyon, duygusal rol kısıtlanması, mental sağlık, fiziksel ve mental özet skorlarında anlamlı düzelme sağladığı saptandı. Olguların akciğer volümlerinde ve FEV1 dışında tüm spirometrik ölçümlerinde vücut kitle indeksi (BMI)'nden bağımsız olarak değişiklik ortaya çıkmadığı ancak FEV1'de anlamlı azalma olduğu gözlendi. Sonuç olarak; OUAS egzersiz kısıtlılığına neden olmaktadır. Nazal CPAP tedavisi egzersiz kısıtlılığının azaltılmasında etkilidir, kan basıncı regülasyonuna yardımcı olur ve solunum kas gücünü artırır. Komorbid hastalığı olmayan ya da komorbiditesi kontrol altında olan OUAS'lı olgularda nCPAP tedavisi, genel yaşam kalitesinde düzelme sağlayabilmektedir. Bu durum, tedavi sonrası hastaların kardiyak fonksiyonlarında, gündüz uykuluğunda ve kondüsyonunda artışa bağlı olabilir. Nasal continuous airway pressure (nCPAP) treatment is an effective treatment modality for patients with OSAS. It can improve physical and mental functions by reducing daytime hypersomnolence, arousal index and sleep fragmentations. To our knowledge, the exercise limitation in patients with OSAS by using cardiopulmonary exercise test (CPET) have been shown before, but the effects of treatment by nCPAP on functional respiratory parameters and CPET in OSAS has never been studied in our country. The purpose of this study was to evaluate whether pulmonary functions, exercise limitation confirmed with CPET and quality of life can be improved after eight weeks of nCPAP treatment. In our case group, we found an exercise limitation with CPET before nCPAP, an improvement in exercise capacity after nCPAP treatment for eight weeks. But exercise capacity did not totally return to normal level. We also found that nCPAP can help to control blood pressure and improve inspiratory and expiratory muscle forces. Patients undergoing nCPAP scored better in physical function, role-physical, general health, energy/vitality, social function, role-emotional, mental health, physical component summary and mental component summary using the SF-36 tool. There were no changes in pulmonary volumes and spirometric parametres indipendent of body mass index (BMI). There was a decrease in FEV1, which was statistically important.In conclusion, OSAS may lead to exercise limitation. Nasal CPAP treatment is effective in reducing exercise limitation, can help to control blood pressure and improves respiratory muscle strength. Nasal CPAP can also improve the quality of life scores in OSA patients without any comorbidity or with comorbidities under control. Our findings may suggest that these changes are the results of improvements in patients' cardiac function, daytime somnolence and fitness.