Çocukluk astımı ve plazminojen aktivatör inhibitör-1 gen polimorfizmi

Abstract

AMAÇ: Kronik inflamatuvar bir hastalık olan bronşiyal astım, çocukluk döneminde çok sık görülmektedir. Sık tekrarlayan alevlenmelere yol açarak önemli morbidite ve hastane yatışlarına neden olmaktadır. Aynı zamanda sağlık sisteminde ciddi ekonomik yüke yol açmaktadır. Astımın gelişiminde çevresel faktörler yanında genetik risk faktörleri de çok önemlidir. Hastalığın patogenezinde birçok sitokin rol oynamaktadır. Çalışmamızda bu sitokinlerden biri olan plazminojen aktivatör inhibitör-1 geni(PAI-1)' ndeki polimorfizmler çalışılarak astımlı çocuklarda tanının erken konulması ya da tanı aşamasında, tedavinin yönlendirilmesi ve devamında, hastalığın seyrinin öngörülmesinde bir belirteç olarak kullanılabileceği amaçlanmıştır. HASTALAR VE YÖNTEM: Çalışmaya Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Alerji Bilim Dalı'nda bronşiyal astım tanısı ile izlenen ve tedavi görmekte olan ailesinde atopik hastalık öyküsü olan ve olmayan çocuklar ve atopik aile bireyleri ile kontrol grubu olarak sağlıklı çocuklar alındı. Tüm olguların yaş, cinsiyet, ebeveyn akrabalığı, deri "prick" testi, total serum IgE düzeyleri değerlendirmeye alındı. PAI-1 gen polimorfizmleri Çocuk Genetik Bilim Dalı Genetik Laboratuvarı'nda (DEGETAM) çalışıldı. Hastalar, sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldı. BULGULAR: Çalışmada astım tanısı ile izlenen 102 olgunun 64'ü erkek (%62,7), 38'si kız (%37,3)æ kontrol grubundaki 101 olgunun 49'u erkek (%48,5), 52'si kız(%51,5) idi. Ailesinde atopi bulunan 53 astımlı hasta grubunda 33 erkek (%62,3), 20 kız (%37,7)æ ailesinde atopi bulunmayan 49 astımlı hasta grubunda ise 31 erkek (%63,3), 18 kız (%36,7) birey saptandı. Yaş dağılımlarına bakıldığında ise astımlı hasta grubunun yaş ortalaması 9,24 yaş (+/-2,92 yaş)æ kontrol grubunun yaş ortalaması 10,84 yaş (+/-3,15 yaş) olarak bulundu. Ailesinde atopi olan astımlı çocukların yaş ortalaması 9,25 yaş (+/-3,15 yaş)æ ailesinde atopi olmayan astımlı çocukların yaş ortalaması ise 9,22 yaş (+/-2,69 yaş) olarak bulundu. Ailesinde atopi öyküsü bulunan ve bulunmayan astımlı hastaların ebeveynleri arasındaki akrabalık oranlarına bakıldığında iki grupta da yedi ebeveyn arasında akrabalık saptandı. Ailesinde atopi öyküsü bulunan 53 hastanın 29'unda deri "prick" testi pozitif, 41'inde total serum IgE yüksekæ ailesinde atopi öyküsü olmayan 49 hastanın 29'unda deri "prick" testi pozitif, 26'sında total serum IgE yüksek saptandı. Ailesinde atopik hastalık yükü fazla olanlarda total serum IgE düzeyi yüksek olan olgu sayısının daha fazla olduğu görüldü. Hasta ve kontrol gruplarında PAI-1 geninin allelleri karşılaştırıldığında astımlı 87 çocukta 4G alleli ( %85,3), 15 çocukta 5G alleli (%14,7)æ kontrol grubunda ise 64 çocukta 4G alleli (%63,4), 37 çocukta 5G alleli (%36,6) saptandı. PAI-1 genindeki polimorfizmlerin gruplar arasındaki dağılımı incelendiğinde astımlı çocuklarda 4G/5G polimorfizmi, kontrol grubunda ise 5G/5G polimorfizmi daha yüksek bulundu. Ailesinde atopi olan ya da olmayan astımlı çocuklardan oluşan grup arasında 4G/4G, 4G/5G ve 5G/5G polimorfizmlerinin görülme oranları bakımından fark görülmedi. Atopik aile bireylerinde ise 4G alleli ve 4G/4G ile 4G/5G polimorfizmleri fazla bulundu. Deri "prick" testi pozitif ve total serum IgE düzeyi yüksek olan olgu sayısı, 4G alleli ve 4G/4G ile 4G/5G polimorfizmleri ile korele olduğu görüldü. İki grup arasında da 4G/4G, 4G/5G ve 5G/5G genotipleri ile deri "prick" testi pozitifliği ile total serum IgE yüksekliği arasında istatistiksel anlamlılık görülmedi. SONUÇ: Astımlı çocuklarda ve atopik aile bireylerinde PAI-1 geninin 4G alleli ile 4G/4G ve 4G/5G polimorfizmlerinin sıklığı fazla bulunmuştur. Kontrollerde ise 5G/5G genotipi daha fazla saptanmıştır. DT pozitif ve tsIgE düzeyi yüksek olan hastalarda 4G alleli ile 4G/5G polimorfizminin sıklığı fazla bulunmuşturæ fakat istatistiksel anlamlılık görülmemiştir. Hastalar arasında tsIgE düzeyi yüksek olan çocuk sayısı ailesinde atopi öyküsü olan grupta fazla bulunmuştur. AIM: Bronchial asthma is a frequently encountered chronic inflammatory disease in childhood. With recurrent excaserbations, it leads to significant morbidity and increased hospitalization rates. Moreover it causes a serious economical burden for health systems of the countries. Besides the environmental factors, genetic risk factors are also important in the development process of asthma. Many cytokines play role in the pathogenesis of the disease. Plasminogen activator inhibitor-1 gene (PAI-1) is one of these cytokines. In our study, by determining the polymorphisms in PAI-1, we aimed to denote its possible role as a marker in the diagnostic stage for early diagnosis, directing treatment and prevision of the course of the disease. PATIENTS AND METHODS: Pediatric patients followed and treated in Dokuz Eylul University School of Medicine Pediatric Allergy Department for bronchial asthma with or without family history of atopy, and healthy children for the control group were included in the study. Age, gender, cognation of the parents, skin prick tests, total serum IgE levels of all patients were evaluated. PAI-1 gene polymorphisms were studied in the laboratory of the pediatric genetic departmant (DEGETAM). Patients with asthma were compared with the healthy control group. RESULTS: In the asthma group 64 of the 102 patients (62,7%) were male, 38 patients (37,3%) were female. In the control group 49 of the 101 children (48,5%) were male, 52 children (51,5%) were female. In the group of the asthmatic patients with positive family history for atopy 33 of the 53 patients (62,3%) were male, 20 patients (37,7%) were female. In the group with negative family history for atopy 31 of the 49 patients were male and 18 patients (36,7%) were female. The medium age of the asthmatic patient group was 9,24 years (+/-2,92 years)æ and the control group was 10,84 years (+/-3,15years). The median age of the asthmatic patients with positive family history for atopy was 9,25 years (+/-3,15 years)æ with negative family history was 9,22 years (+/-2,69 years). The parental consanguinity rates were the same with 7 patients in each group. In patients with positive family history of atopy, skin prick tests were positive in 29 of the 53 patients, serum total IgE levels were found high in 41 of the 53 patients. In patients with negative family history for atopy 29 of the 49 patients had positive skin prick tests and 26 of the 49 patients had high IgE levels. The group with atopy load in the family history had more patients with high IgE. When alleles of the PAI-1 gene were compared in the patient and control group, 87 children with asthma had 4G allele (85,3%), 15 children had 5G allele (14,7%)æ in the control group 64 children had 4G allele (63,4%) and 37 children had 5G allele (36,6%). The comparision of the polymorphisms in PAI-1 gene between the groups revealed that in the asthmatic patients 4G/5G polymorphism, in the control group 5G/5G polymorphism were higher. No significant difference was found in the frequency of 4G/4G, 4G/5G ve 5G/5G polymorphisms between the patients with and without atopic family history. In the members of atopic family, the frequency of 4G alleles and 4G/4G and 4G/5G polymorphisms were determined higher. The number of the patients with positive skin prick test and high serum IgE levels were positively correlated with 4G alleles and 4G/4G and 4G/5G polymorphisms. 4G/4G, 4G/5G ve 5G/5G genotypes and skin prick test and high serum IgE levels did not display any significant difference between the two groups. CONCLUSION: The frequency of 4G allele of PAI-1 gene and 4G/4G and 4G/5G polymorphisms was found to be high in children with asthma and their atopic relatives. Although statistical significance was not observed, the frequency of 4G allele and 4G/5G polymorphism was high in patients with positive skin prick test ve elevated tsIgE. Among the patients, the number of children with elevated tsIgE levels was detected to be high in patients with a history of atopy.