Kronik idiyopatik bel ağrısı olan hastaların aile hekimliği ilkelerine göre takiplerinin sonuçları

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, kronik idiyopatik bel ağrısı olan hastalarda aile hekimliği yaklaşımı ilkeleri kullanılarak yapılan altı aylık takipleri sonucunda, hastaların ağrı, fiziksel bağımlılık, hayat kalitesi ve depresyon düzeylerindeki değişimin saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmaæ Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi (DEÜTF) Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran, KİBA olan hastalardan randomize edilen 15 deney ve 15 kontrol hastasıyla tamamlanmıştır. Deney grubu hastalarına aile hekimliği ilkeleri uygulanmış, kontrol grubuna ek müdahalede bulunulmamıştır. Hastaların altı aylık takipleri sonucunda, hayat kalitelerindeki, depresyon, ağrı ve fiziksel bağımlılık düzeylerindeki değişim, SF-36 Hayat Kalitesi Ölçeği, Beck Depresyon Envanteri, Vizüel Analog Skalası ve Oswestry Bağımlılık İndeksi ile değerlendirilmiştir. Veriler SPSS 11.0 istatistik programı kullanılarak değerlendirilmiştir. İstatistik analiz olarakæ tanımlayıcı analizler, Khi kare, Wilcoxon t testi, Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Bulgular: Aile hekimliği ilkeleri ile takip edilen hastaların egzersiz uyumlarının (p=0,00) ve ağrı şiddetlerindeki azalma farkının (p=0,01) deney grubunda daha fazla olduğu, hayat kalitesinin değerlendirmesinde gruplar arası karşılaştırmada fiziksel güçlülük (p=0,03) ve ağrı (p=0,00) alt birimlerinde anlamlı fark olduğu bulunmuştur. Depresyon skorlarında fark saptanmamıştır (p=0,24). Deney grubundaki hastaların bağımlılık düzeylerinde anlamlı azalma bulunmuştur (p=0,04). Sonuç: Aile hekimliği uygulamasının bel ağrılı hastalarda ağrı şiddetini azaltmada, fiziksel açıdan hayat kalitesini arttırmada, bağımlılık düzeylerini azaltmada ve egzersiz uyumunu artırmada etkili olduğu gösterilmiştir. Anahtar kelimeler Kronik bel ağrısı, aile hekimliği, biyopsikososyal yaklaşım Objective: The aim of this study was identifying the pain, physical disability, life quality and depression levels alteration with using approach of familiy medicine principles in chronic idiopathic low back pain (CIBP) patients for six months follow up period. Method: The study was finished with randomised 15 study and 15 control CIBP patients who were referred to department of physical treatment and rehabilitation in Medical Faculty of Dokuz Eylul University. In study group, family medicine principles were applied, however in control group, no intervention were used. The alteration of life quality, depression, pain and physical disability of patients were evaluated by SF-36 Life Quality Index, Beck Depression Inventory, Visual Analog Scale and Oswestry Disability Index. SPSS 11.0 statistical program is used for data evaluation and descriptive analysis, chi-square, Wilcoxon T test and Mann-Whitney U tests. Results: In study group, the exercise adaptation (p=0.00) and decrease in pain scores (p=0.01) were higher than control group. Physical role limitations (p=0.03) and pain (p=0.00) subunits of life quality were significantly different in groups. There was no statistically difference in depression scores (p=0.24). Disability levels were significantly decreased (p=0.04) in study group. Conclusion: The result of this study show that the family medicine principles have been efficient in decreasing of pain severity, level of disability and efficient in increasing quality of physical life and exercise adaptation for CIBP patients. Key words: Chronic low back pain, family medicine, biophysicosocial management.