Düzenli kolşisin tedavisi uygulanan ailevi akdeniz ateşi hastalarında serum vitamin B12 düzeyinin araştırılması

Abstract

GİRİŞ: Günümüzde FMF için standart tedavi düzenli kolşisin kullanımı olup bu tedavi çoğu hastada hastalığın tam remisyonu veya atakların sıklık ve şiddetinin azalmasına yol açmaktadır. Düzenli ve uygun dozlarda kolşisin kullanımının ataklar üzerinde etkisi olmasa bile, amiloidoz gelişiminden koruduğu hatta renal amiloidozun gerilemesine yol açtığı gösterilmiştir. Kolşisin tedavisinin B12 eksikliği yaptığına dair yayınlar ilk olarak 1960-1970'li yıllara aittir. Günümüzde düzenli kolşisin tedavisi alan hastaların B12 replasman tedavisi kullanma gerekliliği net değildir. B12 vitamin düzeyinin saptanmasında kullanılan biyokimyasal kitlerin gelişmesi de göz önüne alındığında son yıllarda bu konuda yapılmış bir çalışma bulunmamaktadır. Biz bu çalışmada düzenli kolşisin tedavisi kullanan hastalardaki vitamin B12 düzeyini saptamayı amaçladık. GEREÇLER VE YÖNTEM: Çalışmaya hastanemiz dahiliye kliniğinde düzenli takipleri yapılan 95 fmf hastası ve karşılık gelen yaş ve cinsiyet benzer 90 kontrol grubu dahil edilmiştir. Bütün hastaların hemoglobin, hematokrit, folik asit, ferritin ve vitamin B12 düzeyleri ölçülmüş; elde edilen ölçümlerin uzun süreli ve düzenli kolşisin kullanımı ile olan ilişkisi araştırılmıştır. BULGULAR: Çalışmamızda hasta grubununun ortalama vitamin B12 düzeyi 352,12 ± 171,62 olarak ölçülmüş; kontrol grubunda ise vitamin B12 düzeyi ortalaması 360,96 ± 146,53 olarak saptanmıştır. Her iki grup arasında ortalama vitamin B12 düzeyi açısından istatistiki anlamlı fark gözlenmemiştir (p = 0,707). Vitamin B12 düzeyinin 194 pg/ml'nin altında ölçülmesi olarak tanımlanan eksiklik açısından gruplar incelendiğinde hasta bireylerin % 12,6'sında; kontrol grubunun ise %3,3'ünde eksiklik saptanmıştır. Sonuç olarak düzenli kolşisin kullanan hastalarda kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istatistiki olarak anlamlı düzeyde fazla kişide vitamin B12 eksikliği gözlenmiştir. Bu bireylerin ortalama hemoglobin, hematokrit, folik asit ve ferritin düzeyleri eksiklik saptanmayan hastalarla benzer özellikteydi. SONUÇ VE ÖNERİLER: Çalışmamız sonuçları doğrultusunda, uzun süreli ve düzenli kolşisin kullanan hastalarda klinik olarak asemptomatik vitamin B12 eksikliği gelişebileceğinden ve bu eksikliğin tedavi edilmemesi durumunda hastalarda vitamin eksikliğine bağlı ciddi hematolojik ve nöropsikiyatrik sorunlar ortaya çıkabileceğinden bu hastalarda belli aralıklarla serum vitamin B12 düzeylerinin ölçülmesi önerilebilir. Eksiklik durumunda kolşisin tedavisinin kesilmesi söz konusu olamayacağından vitamin B12 replasmanı gündeme gelebilir. Bu konuda daha önce yapılmış çalışmaların geniş insan serilerini içermemesi ileride yapılacak geniş çaplı çalışmaları gerekli kılmaktadır. Çalışmamız literatürde konu ile ilgili yapılmış en geniş erişkin insan çalışması olması özelliği ile diğer çalışmalara ışık tutacaktır. INTRODUCTION: Unremitting use of daily colchicine as a standard theurapeutic regimen for Familial Mediterranean Fever (FMF) warrants a decrease in frequency and intensity of acute episodes in a majority of patients. It is denoted that regular intake of colchicine in appropriate dosage; not only prevents from amyloidosis to develop, but also elicits a regression in renal involvement of amyloidosis; even though it is ineffective in the course of execarbetions. Initial articles blaming the colchicine treatment as a causative agent for B12 insufficiency were published at 60's and 70's. It is still debated that B12 replacement is required for patients under regular colchicine treatment. There is no recent data with large sample population when improvements in biochemical kits detecting B12 vitamin levels are taken into account. In this study we aimed to measure vitamin B12 levels in patients under regular colchicine treatment. MATERIALS AND METHOD: 95 FMFpatients with a close follow up by our outpatient clinics and a control group of 90 individuals sharing the same demographic characteristics were included in the study. Hemoglobin, folic acid, ferritin and B12 vitamin levels of all individuals were measured and relationship of the obtained data with regular colchicine intake was investigated. RESULTS: Mean vitamin B12 levels were measured as 352,12 ± 171,62 in the sample group and 360,96 ± 146,53 in the control group. No statistical significance between B12 vitamin levels of two groups were observed (p = 0,707). When two groups were compared for vitamin B12 deficiency defined as serum level of 194 pg/ml and below.; 12,6% of patients and 3,3% of control group was stated to be deficient. Consequently; vitamin B12 deficiency was significantly higher in patients under regular colchicine treatment in comparison to the control group. Hemoglobin, haematocrit, folic acid and ferritin levels were similar both in sample and control group. DISCUSSION: As a result of this study; long lasting and constant intake of colchicine may cause asymptomatic vitamin B12 deficiency and may lead to severe neuropsychiatric and haematological disorders if left untreated; we suggest to measure vitamin B12 levels in certain intervals. If a deficiency is determined because cessation of colchicine is not reliable; replacement of vitamin B12 may be considered. Absence of investigations about this topic involving large patient series necessitates further evaluation. Having the property of largest sample population in the literature; distinguishes our study from others and hopefully inspire the larger ones.