Kelebek fragmanlı humerus cisim kırıklarında konservatif ve cerrahi tedavi yöntemlerinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, humerus kırık ve kaynamamalarında kelebek fragmanın, tedavide kullanılan farklı tespit yöntemlerine göre radyolojik kaynama ve klinik fonksiyonel sonuçlar üzerine etkilerinin araştırılması planlanmıştır. Elde edilen bulguların ışığında klinik ve radyolojik başarısızlığın nedenleri tartışılarak daha etkin bir tedavi planının belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmamız, 1998-2010 yılları arasında D.E.Ü.T.F Ortopedi ve Travmatoloji polikliniğinde kelebek fragmanlı humerus cisim kırığı tanısı alan, takipleri yapılan hastaları kapsayan kesitsel bir çalışmadır. Araştırmaya katılan 56 hastanın demografik özellikleri kaydedilmiş, direkt grafileri incelenmiş ve fonksiyonel değerlendirmede QuickDASH ölçeği uygulanmıştır. 56 hastanın 45'inde fonksiyonel değerlendirmeye ek olarak Stewart-Hundley kriterleriyle değerlendirme yapılmıştır. Veriler, SPSS for Windows 16.0 programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde; ortalama, medyan ve standart derivasyon ile ki kare testi, ortalamalar arasındaki farkın belirlenmesinde Kruskall Wallis ve Mann-Whitney U testleri uygulanmıştır. p<0.05 anlamlı olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 50,86±19,26'dır. Hastalar üç ayrı gruba ayrılmıştır. Grup 1 hastalar (14/56) konservatif yöntemlerle, Grup 2 hastalar (29/56) ise cerrahi tedaviyle başarı sağlanmış hastalardır. Grup 3 hastalar (13/57) tedavisi konservatif veya cerrahi başlayıp kaynamaması olan hastalardan oluşmuştur. Kelebek fragman 48/56 (%85,7) hastada medialdedir. Ortalama takip süresi 35,16±29,91 aydır. Üç gruptaki hastaların takip süreleri birbirine yakınken, fonksiyonel sonuçlar Grup 3'te belirgin olarak kötüdür (p<0.05). Tedavisine konservatif başlanan hastalarda kaynama oranı %63,6, cerrahi başlananlarda %85,2'dir. Sonuç: Kelebek fragman, humerus kırıklarında tedaviyi olumsuz etkilemektedir. Kaynamama oranları konservatif tedavide daha yüksektir. Geriatrik populasyon tedavide daha fazla dikkat gerektirmektedir. Plaklı osteosentez, kaynama ve fonksiyonel sonuçlar açısından kanal içi çividen üstündür. Hasta özellikleri iyi değerlendirilerek cerrahi tedaviye karar verilmelidir. Cerrahi tedavide kelebek fragmanın, kırık bölgesi yumuşak dokusunun ve kan dolaşımının en az etkilendiği, en az travmatik; bununla birlikte mekanik açıdan katı ve uzayabilecek kaynama süresine dayanıklı bir tespit seçilmelidir. Objective: The aim of this study was investigating the effect of butterfly fragment in radiological and functional results of humeral fractures and nonunion treated by different methods. The reasons of clinical and radiological failure discussed to determine a more effective treatment plan. Method: This study is a cross-sectional research including patients diagnosed butterfly fragmented diaphyseal humerus fracture and followed-up in DEU Medical School Orthopedics and Traumatology Clinic in years 1998-2010. 56 patient's demographic characteristics were recorded, X-rays were examined and QuickDASH Scale was administered for functional assessment. 45 of 56 patients functional assessment was made also by the Stewart-Hundley criteria. SPSS 16.0 for Windows statistical program is used for data evaluation and descriptive analysis, mean, median, standard derivation, chi-square, Kruskall Wallis and Mann-Whitney U tests. p<0.05 was considered statistically significant. Results: The mean age was 50.86±19.26. Patients were divided into three groups. The patients of Group 1 (14/56) were treated by conservative, Group 2 (29/56) by surgical methods successfully. Group 3 patients (13/57) were firstly treated conservative or surgical but nonunion occured. 48/56 of the butterfly fragment was settled medial. The mean of follow-up was 35.16±29.91 months. The follow-up of the groups were close but the functional assessment was poor significantly in Group 3 (p<0.05). Union rate was found 63.6% in conservative, 85.2% in surgically treated patients. Conclusion: Butterfly fragment has negative impact on humerus fracture treatment. Nonunion rates are high in conservative treatment. Geriatric population requires more attention. The union and functional results of plate osteosynthesis is superior to intramedullary nailing. Patient characteristics should be evaluated well in deciding surgical treatment. The fixation in surgical treatment should be traumatizing the butterfly fragment, the soft tissue and the circulation of the fracture minimum; nevertheless mechanically rigid and resistant to possible extended union period.