Tip II diabetes mellituslu hastalardaki deri bulguları

Abstract

Diabetes mellitus, yüksek serum glukozu nedeniyle karbonhidrat, protein ve yağ metabolizmasında değişikliklerle karakterize sık görülen endokrinolojik bir sayrılıktır. Sayrılığın seyri sırasında %30-71 arasında değişen oranlarda deri bulguları görülebilmektedir. Bu çalışmanın amacı Tip II diabetes mellituslu hastalarda gözlenen deri bulgularını incelemek ve bu bulguların yaş, cinsiyet, diyabet süresi, vaskulopati ve HbA1c ile ilişkisini belirlemektir. Çalışmaya Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji bölümünde izlenmekte olan ve Dermatoloji polikliniğine başvuran 140 Tip II diabetes mellituslu olgu alınmıştır. Çalışmaya alınan tüm hastalara ait demografik bilgiler, diyabetin süresi, HbA1c düzeyleri ve vaskuler komplikasyonlar (retinopati,nöropati, nefropati) kaydedilmiştir. Hastaların ayrıntılı deri muayeneleri ve gerekli olan olgularda Wood bakısı, mikotik, bakteriyal ve histopatolojik incelemeler yapılmıştır. Bu çalışmaya yaşları 33 ile 86 arasında değişen 87'si (%62,1) kadın ve 53'ü (%37.9) erkek olmak üzere toplam 140 Tip II diabetes mellituslu hasta alındı. Hastaların yaş ortalaması 58,87±10.47, ortalama diabetes mellitus süresi 8,06±7.03 yıl ve ortalama HbA1c düzeyi 7.26±1.66 olarak belirlendi.Vasküler komplikasyonlardan hastaların %25.7'sinde (n=36) nöropati, %23.6'sında (n=33) retinopati, %2.9'unda (n=4) nefropati bulunmaktaydı. Bu çalışmada olguların hepsinde en az bir deri bulgusu saptanmıştır. Çok çeşitli deri bulguları izlenmekle birlikte en sık rastlanan üç deri bulgusu molluskum pendulum (n=74; % 52.9), mikotik infeksiyon (n=54; %38.6) ve plantar hiperkeratoz (n=46; % 32.9) olarak belirlenmiştir. Mikotik infeksiyon görülme sıklığı erkek hastalarda daha yüksek bulunmuştur (p=0.047). Yaş ortalamasının üzerindeki yaşta olan hasta grubunda diyabetik nöropati varlığı (p=0.026), kserozis (p=0.049) ve diyabetik dermopati (p=0.008) görülme sıklığının arttığı belirlenmiştir. Diabetes mellitus süresi arttıkça diyabetik nöropati varlığı (p=0.003), palmar eritem görülme sıklığı (p<0.0001) ve diyabetik dermopati görülme sıklığının (p=0.012) istatistiksel olarak anlamlı şekilde arttığı saptanmıştır. Diyabetik nöropati komplikasyonu gelişmiş olan diabetes mellituslu olgularda ise palmar eritem (p=0.005), pigmante purpurik dermatoz (p=0.007), mikotik infeksiyon (p=0.015) ve kserosis (p=0.013) görülme sıklığının istatistiksel olarak anlamlı oranda arttığı saptanmıştır. Diabetes mellituslu olgulardaki deri bulguları ile HbA1c arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki izlenmemiştir. Bu çalışma ile Tip II diabetes mellitusta farklı tipte deri bulguları izlenebileceği gösterilmiştir. Bu nedenle diyabetli hastalar dermatolojik açıdan da değerlendirilmeli ve izlenmelidir. Diabetes mellitus is a common endocrine disorder characterized by a high serum glucose level and distrubances of carbonhydrate, protein and lipid metabolism Cutaneous manifestations of diabetes mellitus are common in diabetes, and observed in 30-71% of diabetic patients.The aim of this study was to determine the cutaneous manifestations in patients with type II diabetes mellitus and to investigate the relationship between these findings and age, sex, duration of diabetes, vascular complications, HbA1c levels. One hundred forty patients with type II diabetes mellitus who were followed at the Department of Endocrinology and attended to Department of Dermatology in the Dokuz Eylul University Faculty of Medicine underwent dermatological examination. Duration of disease, presence of vascular complications and HbA1c levels were recorded. When necessary; Wood light, mycological, bacterial and histopathologic examinations were performed. Of the 140 patients, 53 were male and 87 were female,the mean age was 58,87±10,47 and the mean duration of diabetes mellitus was 8,06±7,03 years. Neuropathy was observed in 25.7 % of patients, retinopathy was observed in 23.6% of patients and nephropathy was observed 2.9% of patients. The mean HbA1c level was 7.26±1.66. At least one skin manifestation was detected in all of the patients. Skin tag (%52.9), mycotic infections (%38.6) and plantar hyperkeratosis (%32.9) were most frequently observed ones. The frequency of mycotic infections were determined to be significantly higher in male gender (p=0.047). Diabetic neuropathy, xerosis and diabetic dermopathy were observed more significantly in patients above 59 (the mean age) years of age (p=0.026, p=0,049 and p=0,008 respectively). There was a statistically significant relationship between the frequencies of diabetic neuropathy,palmar erythema, diabetic dermopathy and duration of diabetes mellitus (p= 0.003, p<0.0001 and p= 0.012, respectively). There was also a statistically significant relationship between the frequencies of palmar erythema; pigmented purpurıc dermatose, xerosis,dermatophytosis and the presence of diabetic neuropathy (p=0.005,p= 0.007,p=0.013 and p=0.015 respectively).There was no correlatıon between HbA1c levels and skin manifestations. Our study shows that varyfing types of skin manifestations can be observed in patients with type II diabetes mellitus. Therefore diabetic patients should be evaluated and followed up also for skin disorders.