Ratlarda renal iskemi reperfüzyon modelinde uzak iskemik ön koşullama ve Deksmedetomidinin etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Şok, böbrek transplantasyonu, kısmi nefrektomi gibi ürolojik girişimler, kardiyopulmoner bypass, sepsis gibi çeşitli klinik durumlarda ortaya çıkabilen iskemi reperfüzyon (İR) hasarı hastada ciddi organ yetersizliklerine neden olabilmektedir. İskemi reperfüzyon hasarını azaltmak amacıyla kullanılan yöntemlerden bazıları uzak iskemik ön koşullama (UİÖK) ve farmakolojik ard koşullamadır. Bu çalışmanın amacı; rat renal İR modelinde tek taraflı arka ekstremiteye uygulanacak UİÖK ile farmakolojik ard koşullama olarak deksmedetomidinin etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: DEÜTF Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu onayı alındıktan sonra ağırlıkları 250-300 g arasında değişen 28 adet erkek Wistar albino rat her birinde yedişer denek olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Tüm gruplara genel anestezi altında laparotomi uygulandı ve sol renal pedikül diseke edildi. Grup I (Sham, n=7): Laparatomi sonrası sol renal pedikül diseke edilip başka bir girişim yapılmadan ratlar anestezi altında bekletildi. Grup II (İR, n=7): Laparotomi sonrasında sol böbreğe 45 dk. total iskemi sonrası 4 saat reperfüzyon uygulandı. Grup III (İR+ Deksmedetomidin, n=7): Laparotomi sonrasında sol böbreğe İR uygulanırken reperfüzyonun beşinci dakikasında 100 μg/kg (yaklaşık 0.5-0.6 ml) deksmedetomidin intraperitoneal verildi. Grup IV (UİÖK+İR, n=7): Anestezi altında sol arka bacağa üç döngü 10 dk. iskemi ve 10 dk. reperfüzyon uygulananarak 5 dk. sonra sol böbrekte İR oluşturuldu. Tüm gruplarda ratların anestezi süresi eşit tutuldu, histomorfolojik değerlendirme için sol böbrek çıkarıldıktan sonra ratlar sakrifiye edildi. Bulgular: Böbrek histomorfolojik hasar toplam skoru Sham grubunda diğer gruplara göre anlamlı olarak düşük bulundu (p< 0,01). İskemi Reperfüzyon grubundaki histomorfolojik hasar toplam skorları İR+Deksmedetomidin ve UİÖK+İR gruplarından anlamlı olarak yüksek saptandı (p< 0,01). Deksmedetomidin ve UİÖK gruplarının hasar skorları karşılaştırıldığında anlamlı bir fark saptanmadı (p=0,89). Sonuç: Bu deneysel çalışmada, rat renal İR modelinde Deksmedetomidin ve UİÖK'nin İR hasarını histomorfolojik olarak anlamlı düzeyde azalttığı saptanırken, Deksmedetomidin+İR ve UİÖK+İR grupları arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Background: Ischaemia reperfusion (IR) injury which can develope after shock, renal transplantation, urological procedures as partial nephrectomy, cardiopulmonary bypass and sepsis may result in severe organ failures. Remote ischaemic preconditioning (RIP) and pharmacological postconditioning are the effective methods that can be used to prevent IR injury. The aim of this study was to evaluate the effects of RIP and dexmedetomidine as pharmacological postconditioning in the rat renal IR injury model. Materials and Methods: After obtaining approval from the Instutional Ethics Committee, 28 Wistar albino male rats weighing approximately 250-300 g were divided into 4 groups. Laparotomy and renal pedicle dissection were performed to all groups under general anaesthesia. Group I (Sham, n=7): Laparotomy and renal pedicle dissection were performed and the rats were observed under anaesthesia without any intervention. Group II (IR, n=7): After laparotomy and 45 minutes of left renal pedicle occlusion, 4 hours of reperfusion was performed. Group III (IR+Dexmedetomidine, n=7): After laparotomy and while IR was being applied to left kidney, dexmedetomidine was administrated intraperitoneally (100μg/kg -approx.0.5-0.6 mL) at the fifth minute of reperfusion. Group IV (RIP+IR, n=7): Under anaesthesia, three cycles of ischaemic preconditioning (10 min ischaemia and 10 min reperfusion) were applied to the left hind leg and after five minutes, renal IR was performed. Durations of anaesthesia were equal in all groups. All the rats were sacrificed after the left kidney was processed for conventional histomorphology. Results: The total histomorphological renal injury score was significantly lower in the Sham group compared with the other groups (p< 0.01). The total renal injury score of IR group was significantly higher than the IR+Dexmedetomidine and RIP+IR groups (p< 0.01). There was no significant difference in total renal injury scores between the Dexmedetomidine and RIP groups (p=0,89). Conclusions: In the present study, it was demonstrated histomorphologically that both Dexmedetomidine and RIP decreased renal IR injury significantly in this experimental model ; but, no significant difference was found between Dexmedetomidine and RIP groups.