Lokal ileri rektum kanserli hastalarda diyabetin neoadjuvan tedavi yanıtına etkisi

Abstract

Amaç: Diyabetik kolorektal kanserli hastaların aynı evredeki diyabetik olmayan kolorektal kanserli hastalara oranla kolorektal kanser açısından prognozlarının daha kötü olduğu bilinmesine rağmen çok az sayıda çalışmada bu farkın bir sebebi olarak diyabetik hastaların neoadjuvan kemoradyoterapiye cevabı irdelenmiştir. Bu çalışmada, lokal ileri rektum kanserli, diyabetik ve diyabetik olmayan hastaların neoadjuvan kemoradyoterapiye cevapları karşılaştırılmıştır.   Yöntem:  Bu çalışmada, tek merkezli olarak haziran 1993 - ekim 2009 tarihleri arasında neoadjuvan kemoradyoterapi sonrası küratif rezeksiyon yapılan lokal ileri rektum kanserli hastalar retrospektif olarak incelenmiştir. Tedavi öncesi TNM (tümör - lenf nodu - metastaz) evrelemesi manyetik rezonans görüntüleme, endorektal ultrasonografi ve bigisayarlı tomografi kullanılarak yapılmıştır. Tedavi sonrası evreleme patolojik inceleme ile yapılmıştır.   Sonuçlar:  Çalışmaya 141 hasta dahil edildi. Bunların 23 tanesi diyabetik iken 118'i diyabetik değildi. Tedavi öncesi evrelemelere bakıldığında diyabetik grupta 6 (% 26.1) hasta evre 2 ve 17 (%73.9) hasta evre 3 iken diyabetik olamayan grupta 19 (% 16.1) hasta evre 2 ve 99 (% 83.9) hasta evre 3 idi. Çalışmaya alınan tüm hastalar Dokuz Eylül kolon ve rektum kanser konseyinde planlanan neoadjuvan kemoradyoterapi tedavisini tamamlamıştı. Diyabetik olmayan hastalarda tümör gerileme oranı fazla olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı değildi (diyabetiklerde; % 52.2 - diyabetik olmayanlarda; % 63.6, p=0.428). İlginç olarak diyabetik hastalarda nodal gerileme oranı fazla olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı değildi (diyabetiklerde; % 60.9 - diyabetik olmayanlarda; % 52.5, p=0.614). Diyabetik grupta patolojik tam yanıt görülmez iken diyabetik olmayan grupta 8 (% 6.8) hastada patolojik tam yanıt mevcuttu. Diyabetik olmayan grupta wheeler tümör regresyon skorlamasına göre neoadjuvan tedaviye cevap oranı daha yüksek olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı değildi (diyabetiklerde; % 73.9 - diyabetik olmayanlarda; % 79.7, p=0.736). Her iki grupta lokal progresyon oranları benzerdi (diyabetiklerde: %4.3, diyabetik olmayanlarda: % 4.2).   Tartışma:  Hasta sayısı yeterli olmasa da bu çalışmanın sonuçları; diyabet varlığının lokal ileri rektum kanserli hastalarda neoadjuvan kemoradyoterapiye cevabı olumsuz yönde etkileyebileceği hipotezini desteklememiştir.   Purpose: Although diabetic patients with rectal cancer have poorer outcomes than their nondiabetic counterparts, only a few studies have looked at diabetics' response to neoadjuvant chemoradiotherapy as an explanation fort his disparity. This study compares the neoadjuvant chemoradiotherapy response in diabetic and nondiabetic patients with locally advanced rectal cancers.   Methods: This is a single institution, retrospective review of locally advanced rectal cancer patients who received neoadjuvant chemoradiotherapy followed by curative resection from june 1993 to october 2009. Pretreatment TNM (tumor - node - metastasis) staging was determined using magnetic resonance imaging, endorectal ultrasound and computed tomography scan. Posttreatment staging was determined by pathological review.   Results: 141 patients were included to this study. 23 of these patients were diabetics and the remaining 118 were nondiabetics. When the pretreatment staging reviewed; in diabetic group, 6 (26.1 %) patints had stage 2, 17 (73.9 %) patients had stage 3 disease and in nondiabetic group, 19 (16.1 %) patients had stage 2, 99 (83.9 %) patients had stage 3 disease. All the patients, who were included to this study, completed the neoadjuvant chemoradiotherapy, that was planned at Dokuz Eylül colon and rectum cancer council. Nondiabetic patients had a higher rate of tumor downstaging although not statistically significant (diabetics; 52.2 % - nondiabetics; 63.6 %, p=0.428). As an interesting finding; diabetic patients had a higher rate of nodal downstaging although not statistically significant (diabetics; 60.9 % - nondiabetics; 52.5 %, p=0.614). While none of the diabetics patients achieved a pathologic complete response, 8 (% 6.8) of nondiabetics did. Nondiabetic patients had a higher rate of neoadjuvant chemoradiotherapy response according to Wheeler's tumor regression grade, although not statistically significant (diabetics; 73.9 % - nondiabetics; 79.7 %, p=0.736). Local progression rates were similar in both groups (diabetics: %4.3, nondiabetics: % 4.2). Conclusion:  The size of our study was small, however; our results did not offer rational arguments of, neoadjuvant chemoradiotherapy in locally advanced rectal cancer is less effective in diabetic patients than in nondiabetics.