Abstract:
Amaç: Rupatadin yeni, non sedatif bir antihistaminiktir. Selektif H1 antagonisti etkisinin yanı sıra diğer antihistaminiklerden farklı olarak güçlü bir PAF inhibitörüdür. PAF alerjik hastalıklarda ve astımda önemli bir mediyatördür. Bu çalışmada amacımız, rupatadinin kronik astım fare modelinde akciğer histolojisi üzerine etkilerini incelemektir. Materyal-Metod: Çalışmada 35 adet BALB/c fare kullanıldı. Fareler yedişerli gruplara ayrıldı. Grup I (kontrol), Grup II, Grup III, Grup IV, Grup V. Çalışma gruplarındaki fareler, ovalbumin uygulanarak duyarlılaştırıldı. Kontrol grubundaki farelere aynı yol ve dozlarda %0,9 NaCl solusyonu uygulandı. Duyarlaştırmanın son haftasında beş gün boyunca Grup II'e %0,9 NaCl, Grup III'e 3mg/kg rupatadin, Grup IV'e 30 mg/kg rupatadin, Grup V'e 1 mg/kg deksametazon orogastrik yolla uygulandı. Çalışma ilaçlarının son uygulamasından 24 saat sonra fareler sakrifiye edildi. Elde edilen akciğer örneklerinin histolojik özellikleri, ışık ve elektron mikroskopisi kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Grup II (plasebo) ve Grup III (rupatadin 3mg/kg) karşılaştırıldığında aralarında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Grup IV (rupatadin 30 mg/kg), Grup II ile karşılaştırıldığında ise bazal membran kalınlığı, subepitelyal düz kas kalınlığı ve epitel yüksekliği parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı düzelme gözlenmiştir. Grup IV ve Grup V (deksametazon) ile karşılaştırıldığında ise tüm bu parametrelerdeki düzelmenin benzer olduğu bulunmuştur Sonuç: Rupatadinin kronik astım fare modelinde bazal membran kalınlığı, subepitelyal düz kas kalınlığı ve epitel yüksekliği parametreleri üzerine etkili olduğu gözlenmiştir. Rupatadinin astımda monoterapide kullanılabilmesi için yapılacak daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Introduction: Rupatadine is classified as a new second generation antihistamine. It has selective H1 antagonist effects as well as platelet activating factor antagonist properties. Platelet activating factor is proinflammatory mediator involved in the pathogenesis of asthma. Our aim is to investigate the effect of rupatadine on histologic changes in chronic murine model of asthma. Method: Thirty-five BALB/c mice were divided into five groups: Group I (as a control group), group II, group III, group IV, group V. All mice except control were sensitized and challenged with ovalbumine. Saline was administered instead of ovalbumine in control group. Mice in group II (placebo group) received saline, in group III received rupatadine at a dose of 3mg/kg per day, in group IV received rupatadine at a dose of 30mg/kg per day and in group V received dexamethasone at a dose of 1 mg/kg per day perorally via orogastric route once daily in the last 5 days of the challenge period. Animals were sacrificed by an overdose of ketamin after 24 hours from the last drug administration. Airway histopathology was evaluated by using light and electron microscopy in all groups. Results: In comparison of Group II and Group III (rupatadine 3 mg/kg), all histologic parameters were similar. When compared Group II and Group IV(rupatadin 30mg/kg), thicknesses of basement membrane, subepithelial smooth muscle layer and epithelium were significantly lower in group IV (p<0.05). In comparison of Group IV (30 mg/kg rupatadin) and Group V(dexamethasone), there were no statistically significant differences of thicknesses of basement membrane, subepithelial smooth muscle layer and epithelium. Conclusion: Rupatadine has beneficial effect on histologic changes in chronic murine model of asthma. Additional studies are needed to evaluate the efficacy of rupatadine in the management of asthma as monotherapy.