Tip 2 diyabetes mellituslu erkek hastalarda akut submaksimal egzersizin kan koagülasyon ve fibrinolitik sistemleri üzerine etkileri

Abstract

AMAÇ: Diyabetik hastalarda kardiyovasküler morbidite ve mortalitenin artmasının nedenleri arasında koagülasyon ve fibrinolitik sistem değişiklikleri de sayılmaktadır. Egzersizin diyabetik hastalardaki etkisini irdeleyen literatürdeki az sayıda çalışmayı dikkate alarak Tip 2 diyabetli hastalarda akut submaksimal egzersizin fibrinolizis parametrelerini nasıl etkilyeceğini araştırdık . YÖNTEMLER: Bu çalışmaya 30-60 yaş arasında, sigara içmeyen, düzenli egzersiz yapmayan 15 Tip 2 diyabetli ve 12 sağlıklı gönüllü erkek birey alındı. Alınan Tip 2 diyabetli hastaların; BMI<30, HbA1C<8, tiroid fonksiyon testleri, karaciğer ve böbrek fonksiyon testleri normal sınırlarda idi.Tüm hastalar oral antidiyabetik ilaç kullanmaktaydılar. Hasta ve kontrol guruplarının vücut yağ oranı, beden kitle indeksi, bel kalça oranları birbirine benzer şekilde idi. Tüm katılımcılar ilk olarak bireysel anaerobik eşik değerin belirlenmesi için yürüme bandında maksimal egzersiz testine tabi tutuldular, egzersiz esnasında parmak ucundan 3 dakikada bir laktad düzeyi ölçüldü ve maske ile O2 tüketimi hesaplanarak anaerobik eşik değerin oluştuğu egzersiz yoğunluğu belirlendi, bu egzersizden 3-7 gün sonra ise bu eşik düzeyinde 30 dakika yürüme bandında submaksimal egzersiz testi uygulandı.. Egzersiz öncesi, egzersizden hemen sonra ve 1 saat sonra ise hemogram-PT-APTT-INR-D-Dimer-fibrinojen-PAI-1 ag ve aktivite, TAFI ag ve aktivite düzeylerine bakıldı. SONUÇLAR:.Akut submaksimal egzersiz sonrası PAI-1 antijen düzeylerine bakıldığında kontrol gurubunda egzersiz sırasında belirgin azalırken (p.0,041) dinlenme sırasında anlamlı artış izlendi (p.0,010). Hasta gurubunda ise PAI -1 ag yanıtının künt olduğu ve istatiksel olarak anlamlı olmayan ölçüde minimal artış olduğu görüldü (p.0,125) PAI-1 aktivitesinde ise her iki gurup arasında egzersizle istatiksel olarak anlamlı değişim izlenmedi . TAFI antijen düzeyi hasta gurubunda daha belirgin olmak üzere her iki gurupta egzersizle artış gösterdi fakat bu istatiksel olarak anlamlı değildi. TAFI aktivitesine bakıldığında kontrol gurubunda egzersiz sırasında belirgin şekilde azalırken(p.0,005) diyabetik gurupta egzersizle değişmemiş ve egzersiz sonrası dinlenme döneminde anlamlı artış göstermiştir (p.0,031) . TARTIŞMA: Diabetik hastalarda egzersiz sırasında fibrinolitik parametrelerin değişimi sağlıklı kontrol grubuna göre farklı bir model göstermektedir. Diabetik hastalarda PAI-1 ve TAFI ag ve aktivitelerinin egzersiz sırasında ve sonrasında düşmemesi veya normal düzeye dönmemesi bu hastalarda submaksimal egzersiz sırasında fibrinolitik aktivitenin azaldığına işaret edebilir. Alterations in coagulation and fibrinolytic system increase the risk of cardiovascular morbidity and mortality in diabetic patients. We studied the effect of acute submaximal exercise on fibrinolysis parameters in Type 2 diabetes patients regarding few studies in literature about exercise and diabetes. MATERIAL AND METHODS: 15 type 2 diabetic and 12 healthy male non-smoking, sedentary patients whose ages between 30 and 60 were included in the study. All the type 2 diabetic patients had BMI<30, HbA1C<8, normal tyroid function tests, liver function tests and renal function tests. All the patients were taking oral antidiabetic drugs. Type 2 diabetic patient group and control group had similar body fat proportion, body mass index, waist-hip proportion. All participants initially attented to a maximal exercise test in a walking splint in order to find out the anaerobic thresold value. Blood lactate levels were measured from fingertips by 3 minutes intervals and O2 consumptions were calculated with mask to detect the density of exercise in which the anaerobic thresold value were achieved. After 3-7 days from the exercise, 30 minute submaximal exercise test in walking splint was applied at threshold value. CBC, PT, APTT, INR, D-dimer, Fibrinogen, PAI-1ag and activity, TAFI ag and activity levels were measured before exercise, immediately after exercise and an hour later than exercise. RESULTS PAI antigen levels after acute submaximal exercise decreased significantly in control group during exercise (p.0,041) however increased significantly during rest (p.0,010). In patient group the PAI-1 antigenic response was obtuse and unsignificant minimal increment was detected (p.0,125). The PAI-1 activity in both groups was not significantly changed. TAFI antigenic levels increased in both groups markedly in patient group however they weren?t statistically significant. TAFI activity significantly decreased during exercise in the control group (p.0,005). On the other hand in diabetic group it didn?t change during exercise and significantly increased in rest (p.0,031). DISCUSSION Alterations in fibrinolytic parameters in diabetic patients during exercise shows a different model from the healthy control group. The undecreased or not normalized PAI-1 and TAFI ag and activity in diabetic patients can indicate that the fibrinolytic activity during submaximal exercise test is reduced.