Diffüz büyük b hücreli lenfomalarda sitogenetik olarak alt tiplerin ve bunların prognostik özelliklerinin araştırılması

Abstract

Amaç: Diffüz Büyük B hücreli lenfomalar (DBBHL); erişkinlerdeki en sık Non-Hodgkin lenfoma tipidir. Klinik, morfolojik, immunfenotipik ve sitogenetik olarak heterojenite göstermektedirler. Bu nedenle farklı klinik gidiş ve sağkalıma sahiptirler. Bu çalışmanın amacı; DBBHL?nın bu heterojenite gösteren özelliklerini ortaya koymanın yanısıra; EBV RNA varlığının ve C-myc translokasyonunun; klinikopatolojik parametreler ile ilişkisini araştırmak ve bu ilişkinin prognoz ve sağkalıma etkisini ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 50 DBBHL olgusu değerlendirilmiştir. Bu olgularda immunhistokimyasal yöntem ile Bcl-2, Bcl-6, CD30 ve Ki-67 ekspresyonu belirlendi. Kromojenik İn situ Hibridizasyon yöntemi (CISH) ile EBER (EBV RNA) varlığı, Floresan İn situ Hibridizasyon (FISH) yöntemiyle C-myc yeniden düzenlenmesi varlığı ve bu değerlerin prognoza ve sağkalıma etkileri araştırıldı. Bulgular: Olguların; yaşı, cinsiyeti, LDH düzeyleri, IPI skoru ve olgularda B semptomu varlığı ile sağkalımları arasındaki ilişkiler değerlendirildiğinde; B semptomu görülme oranının erkeklerde daha yüksek olması (p=0.005) istatistiksel olarak sınırda anlamlıydı. Bununla birlikte 13 olguda (%26) EBV RNA, 6 olguda (%12) C-myc yeniden düzenlenmesi saptandı. 26 olguda (%52) Bcl-2, 27 olguda (%54) Bcl-6 pozitif olarak değerlendirildi. Ki-67 proliferasyon indeksi 17 olguda (%34) <%50; 33 olguda (%66) %50 ve üzeri olarak değerlendirildi. Bcl-2, Bcl-6 ekspresyonu, Ki-67 proliferasyon indeksi, c-myc yeniden düzenlenmesi ve EBV RNA varlığı ile sağkalım arasında istatistiksel olarak anlamlı sonuç bulunmadı. Sonuç: DBBHL?lar; histomorfolojik ve genetik olarak heterojen bir grubu oluşturduklarından farklı klinik gidişe, tedavide farklı yanıta ve sağkalıma sahiptirler. Etkili tedavi-lerin belirlenmesi ve sağkalımın uzatılabilmesi için bu genetik farklılıklar ortaya konmalıdır. Bunun için; düzenli klinik takibe sahip geniş serili çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır Aim: Diffuse Large B cell lymphomas (DLBCL) is the mostly encountered Non-Hodgkin lymphoma type with the adults. It shows heterogeneity clinically, morphologically, immuno-phenotypically and cytogenetically. Because of this reason, they have different clinical course and survival. The aim of this study is; to put forward the characteristics of DLBCL showing this heterogeneity and also to study the relationship of the EBV RNA presence and C-myc translocation with the clinicopathological parameters and to reveal the influence of this rela-ionship on prognosis and survival. Methods: In our study; 50 cases with the DLBCL were investigated. Bcl-2, Bcl-6, CD30 and Ki-67 expressions are specified by means of the immunhistochemical methods. EBER (EBV RNA) presence is studied with the Cromogenic Insitu Hybridization method (CISH) and the C-myc rearrangement presence is studied with the Florescent Insitu Hybridization (FISH) method. Nonetheless the influence of these values on prognosis and survival were investi-gated. Results: Whenever the relationships between the ages, sex, LDH levels, IPI score results and the B symptom presence of the cases and their survivals compared; it was meaningful that the rate of presence of the B symptom with the males was higher statistically (p=0.005). In addition to this, EBV RNA rearrangement is determined with 13 cases (26%) and C-myc rear-rangement is determined with 6 cases (%12). Bcl-2 expression is evaluated in 26 cases (52%) and Bcl-6 expression in 27 cases (54%) Ki-67 proliferation index is evaluated as <50% in 17 cases (34%) and 50% and above in 33 cases (66%). No meaningful result could be found sta-tistically between Bcl-2, Bcl-6 expression, Ki-67 proliferation index, c-myc rearrangement and EBV RNA presence and the survival. Conclusion: DLBCL?s have different clinical course, different response in treatment and survival because of the fact that they form a heterogeneous group histomorphologically and genetically. These genetic differences should be revealed in order to specify the effective treatments and to extend the survival. For this purpose; there is need for the widespread studies having regular clinical follow-up