Kronik mekanik bel ağrılı hastalarda interferansiyel akım ve transkutanöz elektriksel sinir stimulasyonu etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışma ile kronik bel ağrısı tedavisinde sık kullanılan transkutanöz elekstriksel sinir stimulasyonu (TENS) ve interferansiyel akım (İFA) tedavilerinin birbirlerine ve sham tedavisine üstünlükleri olup olmadığı konusuna ışık tutulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Kronik mekanik bel ağrısı tanısı almış olan 93 hasta çalışmayı tamamlamıştır. Kronik bel ağrılı hastalarda bel koruma tekniklerine ek olarak İFA, TENS ve sham elektroterapi uygulamalarının ağrı, bel eklem hareket açıklığı, disabilite ve fonksiyonellik üzerine etkilerinin birbirleriyle karşılaştırılması amacıyla hastalar 3 gruba randomize edildikten sonra, 2 haftalık toplam 10 seans fizik tedavi uygulanmıştır. Bir gruba konvansiyonel TENS, bir gruba İFA, bir gruba ise sham elektroterapi uygulanmıştır. Çalışma çift kör ve randomize olarak yapılmıştır. Tedavi öncesi, tedavi bitimi ve 1 hafta sonraki kontrolde hastalar aynı hekim tarafından VAS?a göre ağrı düzeyleri, el parmak zemin mesafeleri ölçülerek bel eklem hareket açıklıkları, Ağrı Özürlülük İndeksi ve Modifiye Oswestry Yetersizlik Formu ile disabilite ve fonksiyonellik açısından değerlendirilmiştir. Bulgular: Tedavi öncesinde her üç grup arasında yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksleri, meslek, eğitim düzeyi, semptom süresi, istirahat ve günlük yaşam aktiviteleri sırasındaki VAS, Modifiye Oswestry Yetersizlik Formu ve Ağrı Özürlülük İndeksi skorları açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Tedavi sonrasında ise; her üç grupta da VAS skorlarında istatistiksel olarak anlamlı düzelme saptanırken, istirahat VAS değerlerinde TENS tedavisi alan grup sham grubundan daha etkili, günlük yaşam aktiviteleri sırasındaki VAS değerlerinde ise İFA tedavisi alan grup sham grubundan daha etkili bulundu. TENS ve İFA gruplarının ikili karşılaştırmasında ise gruplar arasında fark saptanmadı. Modifiye Oswestry Yetersizlik Formu ve Ağrı Özürlülük İndeksi değerlendirmelerinde ise, sham grubu sadece tedaviden 1 hafta sonraki kontrol gününde anlamlı düzelme gösterirken, İFA ve TENS verilen tedavi grupları hem tedavi sonrası günde, hem de kontrol gününde tedavi öncesi skorlarına göre istatistiksel olarak anlamlı iyileşme gösterdiler. Gruplar birbiriyle karşılaştırıldığında ise TENS ve İFA grubu birbirlerinden farklı bulunmazken, her ikisi de sham gruptan anlamlı ölçüde farklı olacak biçimde iyileşme gösterdiler. Hastaların tedavi seanslarına göre sorgulanan günlük VAS değerlerine bakıldığında, 8,9 ve 10. seanslarda sorgulanan VAS değerlerinde, her iki tedavi grubu da sham grubundan daha fazla iyileşme gösterdiği saptandı. Sonuç: Kronik mekanik bel ağrılı hastaların ağrı palyasyonu ve fonksiyonellik düzeylerinin artrılması amacıyla TENS veya İFA tedavilerinin her ikisi de sham tedaviden üstün bulunduğundan, etkin biçimde kullanılabilirler. Ancak bu iki elektroterapi yönteminin birbirine olan üstünlükleri ile ilgili daha geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır Objectives: Main objective of this study was to determine and compare the efficacy of transcutaneus electrical nevre stimulation (TENS), interferential current (IFC) and sham therapy which are frequently used treatment modalities in chronic mechanical pain. Materials and Method: 93 patients diagnosed with chronic mechanical back pain were enrolled in this study. Patients were randomized in three groups where each group was administered 10 sessions of physiotherapy for two weeks with one of three treatment modalities, one group with conventional TENS, one group with IFC and one group with sham therapy along with back protection techniques to compare efficacity of TENS, IFC and sham therapy on pain, backjoint mobility, disability and functionality. This study was designed as double blind and randomized. In controls before, after and one week after treatment patients were examined by the same physician for pain with VAS scale, for back-joint stability with hand-foot-finger distance, for disabilities and functionality with Pain Disability Index and Modified Oswestry Disability Questionairre respectively. Results: There were no stastistically significant difference between three groups in aspects of age, sex, body mass index, occupation, educational status, symptomatic durations, VAS, Modified Oswestry Disability Questionairre and Pain Disability Index scores while resting and daily activities prior to treatment. While all three groups showed significant improvements in VAS scores following treatment, improvement in resting VAS scores of TENS group was significantly higher comparing to sham group, improvement in daily VAS scores of IFC group was higher comparing to sham group. In cross comparison of TENS and IFC groups no statistically significant difference was noted. Assesment of Modified Oswestry Disability Questionairres and Pain Disability Indexes in sham therapy group showed recovery only on the control day after one week from treatment whereas in IFC and TENS groups there were statistically significant recovery both after treatment and on the control day, one week after treatment with respect to before treatment scores. In cross comparison of groups there were no significant difference between IFC and TENS groups, yet both groups showed significantly different recovery than sham group. Assessment of daily VAS scores of patients questioned per session demonstrated both treatment groups had better recovery with respect to sham group. Conclusions: Since TENS and IFA treatments both found to be more advantageous for palliation of pain and increasing the functionality levels of patients with chronic mechanical back pain than sham therapy, both treatments could be used for treatment efficiently. Yet there is need for more studies to determine which of these two electrotherapy treatment methods is more effective than the other