A study of Margaret Atwood's dystopian novels: The Handmaid's Tale and Oryx And Crake

Abstract

Margaret Atwood'un Damızlık Kızın Öyküsü ve Antilop ve Flurya distopik roman türüne örnek olup korku temasını yansıtmıştır. Distopyalar, ütopyaların aksine, toplumun bulunduğu koşulların negatif yönlerinin yansıtılmasıdıræ ve hatta gelecekte nasıl bir felaket olabileceğini sunmaktadır. Bu açıdan, distopik romanlar bizi bekleyen korkunç geleceğin uyarıları olarak nitelendirilir. Korku teması için kullanılacak en iyi yöntem psikanalizm, ve en çarpıcı fikirleri sunan psikanalist Jacques Lacan'dır. Lacan, Freud'un psikanalizini genişleterek imgesel, simgesel ve gerçeklik kavramları ve imgeseldeki "Baba'nın Adı" üzerinde durur. Dilin bilinçaltındaki önemini, ve psikoseksüel gelişimin en önemli aşaması olarak "ayna dönemi"ni, yani çocuğun aynada kendisini fark etmeye başladığı dönemi vurgular. Bu aşamada çocuk, yansımasını benliğinden farklı algılayarak yabancılaşmanın ilk adımlarını atmaya başlar. Diğer bir çatışması ise, annenin varlığının sembolik düzendeki çocuğa olan "hadım edici" etkisidir. Margaret Atwood dilin önemini vurgulayarak, Antilop ve Flurya hariç diğer romanlarında kadın baş kahramanlar kullanarak anlatımını gerçekleştirmiştir. Atwood'a göre "içerik her şeydir". Bu bağlamda, Damızlık Kızın Öyküsü, 1980'lerdeki Amerikan toplumunun ve üreme politikasının nasıl kadınları kurban ettiğinin bir kadın anlatıcı tarafından sunuluşudur. Kadınlar, kendi vücutlarına yabancılaşmış, kendi içlerinde bölünmüşlerdir. Bunun başlıca nedeni okuma ve yazmalarının yasaklanması, bir başka deyişle dil üzerindeki hakimiyetlerinin kalmasıæ "Baba'nın Adı"nın dominant olmasıdır. Antilop ve Flurya ise erkek sunuşuyla biyoteknolojinin yaratabileceği cehennemi yansıtmaktadır. Damızlık Kızın Öyküsü'nde olduğu gibi, "babanın adı" ve dil, bölünmüşlük, annenin etkisi üzerinde durulmuştur. Bu iki romanının biri kadın diğeri erkek tarafından anlatılsa da, ikisi de korku temasını yansıtmıştır. Margaret Atwood's The Handmaid's Tale and Oryx and Crake, as dystopic novels, reflect the theme of fear. Unlike utopias, dystopias present ills of society and even how far the disaster can be. In this respect, dystopic novels are described as warnings for horrifying future. For the theme – fear, the best approach is psychoanalysis, and the most significant psychoanalyst is Jacques Lacan. Extending Freudianism, Lacan introduces imaginary, symbolic, real ordersæ and "Name of Father" within imaginary. He points out the importance of language within unconsciousness and "mirror stage", as a part of psychosexual development, in which a child, for the first time, recognizes his/her body as something separate from his/her identityæ thus, he/she is alienated. Another challenge for child is "castrating" impact of his/her mother. Highlighting the importance of language, Margaret Atwood has used female protagonists in her novels except for Oryx and Crake. To Atwood, "context is all". To this extent, The Handmaid's Tale is female presentation of American society of 1980s and their victimhood for reproduction politics. Women are alienated and fragmented because of the prohibition of reading and writing basicallyæ in other words, the predominance of "law of father". Via male narration, Oryx and Crake reflects how a hell biotechnology can create. Like in The Handmaid's Tale, "law of father", language, fragmentation, and the influence of mother are indicated. Both novels are representations of fear although their presentation are made by two people of different genders.