İşitme kayıplı Türk çocuklarda alıcı ve ifade edici dil becerilerinin gelişimi

Abstract

İşitme kaybının dil gelişimi üzerinde olumsuz etkisi vardır. Erken teşhis, uygun cihaz ve terapi gibi etmenler işitme kaybının dil üzerindeki olumsuz etkisini azaltmakta, hatta yok edebilmektedir. Çalışmanın amacı, işitme kayıplı Türk çocuklarının alıcı ve ifade edici dil becerilerinin gelişimini izleyerek, teşhis zamanının, cihaz kullanım süresinin ve cihaz modelinin dil gelişimi üzerindeki etkisini ortaya koymaktır. Çalışmadaki örneklem grubu, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı İşitme Konuşma Denge Ünitesi'ndeki çocuklar arasından seçilmiştir. Orta ve orta ileri derecede sensörinöral tip işitme kayıplı işitme cihazı kullanan çocuklar ile ileri ve çok ileri derecede sensörinöral tip işitme kayıplı koklear implant kullanıcılarından oluşan toplam 30 çocuk, normal işitmeye sahip, Dokuz Eylül Üniversitesi Narlıdere Kreş ve Anaokullarında eğitim gören, herhangi bir zihinsel ya da işitsel kaybı olmayan 30 çocuk karşılaştırılarak değerlendirilmiştir. Çocukların alıcı ve ifade edici dil gelişimlerini ölçmek için Okul Öncesi Dil Ölçeği-4 (PLS4) testi üç ay ara ile iki kez uygulanmış ve işitme kayıplı çocukların alıcı ve ifade edici dil yaşlarının kronolojik yaşlarından geri olduğu saptanmıştır. Ancak 3 ay sonra test ikinci kez uygulandığında çocukların alıcı ve ifade edici dilinde istatistiksel açıdan bir gelişme olduğu kaydedilmiştir. Cihaz kullanım süresi ve terapi süresinin dil gelişimini etkilediği, cihaz modelinin ise dil gelişimi üzerinde çok önemli derecede etkisi olmadığı görülmüştür. Anahtar Kelimeler: İşitme Kaybı ve Dil, Dil Gelişimi, PLS4 Hearing-impairment has many negative effects on language development but some factors as early diagnosis, beneficial hearing aid and therapy can decrease and even eliminate the negative effects. The aim of this study is revealing the effects of diagnosis time, the duration of hearing aid usage and the type of hearing aid on language development of Turkish hearing-impaired children. The experimental group of 30 children was selected from the children in Dokuz Eylül University, the Faculty of Medicine the Department of Otorhinolaryngology Audiology Unit. They were suffering from mild-moderate or moderately severe-severe bilateral sensorineural hearing loss and using a hearing aid or cochlear implant. The control group of the same number of children were from Dokuz Eylül University, Narlıdere Nursery School. They had no mental or auditory problems. In order to qualify the children's receptive and expressive language development, Preschool Language Scale (PLS4) was used twice with a three-month interval. It was found that the receptive and expressive language age of the hearing-impaired children was lower than their chronological age. However, when they were retested after 3 months, it was recorded that their receptive and expressive language development improved. It was found that the duration of the hearing aid usage and the threapy affected the language development whereas the type of the hearing aid did not affect the language development significantly. Key Words: Hearing-Impairment and Language, Language Development, PLS4.