Yoğun bakım hastalarında uygulanan mobilizasyon programlarının kardiyopulmoner sistem üzerine etkileri

Abstract

Amaç: Farklı klinik tanıya sahip yogun bakım hastalarında mobilizasyon programlarına olan kardiyopulmoner yanıtları degerlendirmektir. Yöntem: Çalısma Anesteziyoloji ve Reanimasyon Yogun Bakım Ünitesinde gerçeklestirildi. Mobilizasyon programı, sırtüstü yatıs pozisyonundan baslatılarak, 3 dk yatak içinde destekli oturma (1.asama), 3 dk yatak kenarında desteksiz oturma (2. asama), destekli ayakta durma (3. asama), yaklasık 10 metre destekli yürüme (4. asama) ve 3 dk destekli sandalyede oturma (5. asama) olmak üzere 5 asamadan olusturuldu. Hemodinamik parametreler olarakæ kalp hızı, sistolik, diyastolik ve ortalama kan basıncı, solunumsal parametreler olarakæ solunum sayısı, periferik oksijen satürasyonu (SpO2) ve Parsiyel Arteryel Oksijen Basıncı/nspiryum Havasındaki Fraksiyone Oksijen Konsantrasyonu (PaO2 / FiO2) oranı kaydedildi. Kalp hızı, sistolik, diyastolik ve ortalama kan basıncı, solunum sayısı ve SpO2 mobilizasyon öncesi, sırası ve sonrasındaæ oksijenasyonun göstergesi olan, PaO2 / FiO2 oranı ise mobilizasyon öncesi ve 30 dk sonrası arteryel kan gaz örneklerinden hesaplandı. Bulgular: Çalısmaya 40 yogun bakım hastası alındı. Mobilizasyon programının 5 asamasını da tamamlayabilen 20 hastada, mobilizasyonun destekli ayakta durma ve yürüme asamalarında, mobilizasyon öncesine göre, kalp hızı ve solunum sayısındaki artıs istatistiksel olarak anlamlıydı (p mobilizasyon programı, yürümeden sandalyede oturmaya ilerletildiginde artıs devam etmedi (p>0.05). Mobilizasyon sonrası PaO2 / FiO2 degerinde de istatiksel olarak anlamlı ölçüde artıs oldugu belirlendi (p 8 Sonuç: Ayakta durus ve yürümede, kalp hızı ve solunum sayısında olusan degisiklikler ve oksijenasyonda olusan iyilesme, pozisyon degisikligiyle olusan fizyolojik yanıtlar olarak degerlendirildi. Yogun bakım hastalarında mobilizasyonun, kardiyopulmoner parametrelerin mobilizasyon öncesi, sırası ve sonrası sürekli izlenmesi kosuluyla, standart olarak güvenle kullanılabilecegi sonucuna varıldı. Aim: The aim of this study is to asses cardiopulmonary responses constituted by mobilization programs in the critically ill patients with different clinic diagnosis. Method: This study was conducted in the Anestesiology and Reanimation Intensive Care Unit. Mobilization program was formed in 5 stages. These stages were as follows: sitting in the bed with support for 3 min (first stage), sitting over the edge of the bed for 3 min with no support (second stage), standing with support (third stage), walking about 10 meters with support (forth stage), and sitting on a chair with support for 3 min (fifth stage). As for respiratory parametersæ respiratory rate, saturation of peripheral oxygen (SpO2) and the ratio of partial pressure of arterial oxygen to fraction of inspired oxygen (PaO2/FiO2) were recorded. Hemodynamic parametersæ including heart rate, systolic, diastolic and mean blood pressure were also recorded and analyzed. Heart rate, systolic, diastolic and mean blood pressure, respiratory rate, SpO2 were measured prior to, during and after mobilization. The PaO2/FiO2 ratio which is indicator of oxygenation was calculated from arterial blood gas before and 30 minutes after the mobilization. Results: Forty critically ill patients were taken in this study. In the 20 patients who were able to complete the five grades of the mobilization program, during the supported standing and walking stages of the mobilizations, the heart and respiratory rate statistically significant increased considering those prior to the mobilization (p any specific intervention and no further increases were observed in these parameters beyond walking when the activity was progressed to supported sitting on the chair (p>0.05). It was determined that there was a statistically increase in the PaO2/FiO2 ratio following mobilization (p 10 Conclusion: The changes in heart and respiratory rates during standing and walking with support and the improvement in oxygenation following mobilization were considered as physiologic responses due to positional changes. We think that mobilization can be performed safely in critically ill patients as a standard before, during and after the mobilization of cardiopulmonary parameters on condition that they are monitored.