Genç basketbolcularda pliyometrik antrenmanların anaerobik performans ve dikey sıçrama yüksekliğine etkisi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, yarışma sezonu içerisinde iki farklı antrenman sıklığında yapılan pliyometrik egzersizinin dikey sıçrama yüksekliği, anaerobik kapasite ve bacak kuvveti değerleri üzerindeki etkilerini incelemektir. Bu nedenle Vestel Spor Kulübü' nün yaşları 15 ile 17 arasında değişen genç erkek basketbol takımı oyuncuları çalışmaya alınmıştır. Toplam 18 sporcu tarafsız ve eşit sayıda (n=6) iki deney ve bir kontrol grubu olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. Deney gruplarından biri haftada bir gün diğeri ise haftada üç gün süreyle rutin basketbol antrenmanını takiben drop jump pliyometrik egzersizi uygulamış ve ardından gerdirme egzersizi yaparak çalışmayı tamamlamıştır. Kontrol grubu ise rutin basketbol antrenmanı sonrası gerdirme egzersizini yaparak çalışmayı sonlandırmıştır. Çalışma sekiz hafta boyunca devam etmiştir. Sekiz haftalık egzersiz öncesinde ve sonrasında ölçümler yapılmıştır. Dikey sıçrama yüksekliği statik jump test yöntemiyle belirlenmiştir. Anaerobik güç ve kapasite Wingate anaerobik test ile kaydedilmiştir. Esneklik otur-uzan esneklik testi ile bulunmuştur. Bacak kuvveti izokinetik kuvvet testi yapılarak elde edilmiştir. Denge ölçümü SporKat denge ölçüm prosedürü ile değerlendirilmiştir. Çalışmada üç grup arasındaki istatistiksel karşılaştırmalar, KruskalWallis test yöntemine göre bağımlı değişkenlerin ortalama değerleri alınarak hesaplanmış ve bağımlı değişkenlerin anlamlı etkileri için Mann-Whitney U testi ile Wilcoxon Eşleştirilmiş İki Örnek testi yapılmıştır. Anlamlılık düzeyi p Çalışmalar sonunda pliyometrik egzersiz gruplarının dikey sıçrama, anaerobik güç ve kapasite ile bacak kuvveti değerleri çalışmalar öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı gelişme göstermiştir (p The purpose of this study was to determine the effects of plyometric training, in two different training frequency, within competition season on vertical jump performance, anaerobic capability and leg force values. 15-17 years old young male basketball players of Vestel Sport Club participated to this training. A total of 18 basketball players has been divided into three groups as unbiased and in equal number (n=6): two experimental and one control group. One of the experimental groups applied the drop jump plyometric exercise following the routine basketball training, once a week, while the other group had done three times a week, and then the training had been completed with a stretching exercise. The study of the control group had been completed with the stretching exercise after the routine basketball training. The training had continued 8 weeks. Some measurements were taken before and after 8 weeks training session. Vertical jump height had been determined by using the static jump test method. Anaerobic power and capacity had been recorded by the Wingate anaerobic test. Flexibility had measured by using a sit and reach flexibility test. Leg force had obtained by using isokinetic force test. Balance measurement had been evaluated by using the SporKat balance measurement procedure. Statistical comparisons among three groups in this study were calculated by taking mean values of dependent variables, and Mann-Whitney U test and Wilcoxon signed rank test had been used for significance effects of dependent variables. Significance level has been determined as p At the end of the training, it has been observed that the values of the vertical jump, anaerobic power and capacity and also leg force values of plyometric exercise groups has shown statistically significant improvements (p