Abstract:
Boşanma, İslam dininde istenmeyen, fakat zaruret gereği meşru kılınan önemli bir hadisedir. Zorlu bir süreç olduğundan Kur'an'da evlilikten daha fazla yer işgal etmiştir. Fakihler, kendi dönemlerine uygun olarak Kur'an ve sünnete dayalı geniş bir boşanma hukul-u tesis etmişlerdir. İlk dönemlerde şifahi kültüre dayalı kırsal yaşam şartlan hakim olduğundan bu hukuki düzenlemeler, büyük ölçüde sözlü beyana dayalı ve koca merkezli olmuştur. Zaman içinde değişen şartlar nedeniyle sonraki Müslüman idareciler bir takım yeni düzenlemeler yapmış olsalar da, bunlar ictibad kapısı kapalı olduğundan cfuıj abkim olarak değil, dünyevi kanun olarak görülmüş, bu nedenle de söz konusu idarecilerin değişmesiyle birli.J...-te geçerliliklerini kaybetmişlerdir. Günümüz itibaoyla Müslümanlar, bir yanda Batıdan gelen dünyevi hukuk, diğer yanda asırlar öncesinin şifahi ldiltürüne ait cfuıj abkim arasında sıkışmış durumdadır. Onlan bu durumdan kurtarmak için mevcut boşanma abkıimının bir an önce güncellenmesi kaçırulmaz bir zorunluluktur. Divorce in not encouraged in Islam, but it is allowed since the necessity. Because of its tough process the Qur'an gave more space to divorce than the marriage. The jurists made a huge divorce law regarding their time and circumstances in the light of the Qur'an and Sunna. In early period, because of the oral tradition of countryside life requirements, regulations were mostly male-centric. Althougb later Muslim rolers made some legal regulations due to new situations, these legislations were seen as secular laws because of the "dosing the door of ijtibad" and were lost with the death of the rulers. Contemporary Muslims are squeezed between the secular law from the West and the old tradition of religious law. I argue that, it is unavoidable to rescue them from this problem by upclaring divorce rules in Islamic tardition.
